قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که بهموجب آن کارگر در قبال دریافت حقالسعی (دستمزد) کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت (دائم) و یا کار معین برای کارفرما انجام میدهد.
بازنشستگی یکی از مراحل مهم زندگی هر شخص به شمار میرود. دوران بازنشستگی باید توأم با آرامش و بهدور از دغدغههای معمول در مورد معیشت باشد. کسانیکه برای این دوران سرمایهگذاری میکنند قطعاً دوران بازنشستگی را در آرامش سپری میکنند.
تأمین معاش و زندگی کارگر و بیمهشده در زمان بیماری و ناتوانی ناشی از ناخوشی، ازجمله موارد مهم و اساسی در ارائۀ خدمات و حمایتهای موضوع تأمین اجتماعی است.
گفته می شود، حدود ۳.۵ میلیون راننده فعال تاکسی اینترنتی در کشور وجود دارد که بیشتر از تعداد راننندگان تاکسی «اوبر» در جهان گزارش شده است. بی تردید همه 3.5 میلیون نفر راننده تاکسی اینترنتی در ایران به طور حرفه ای و تمام وقت دراین کار اشتغال ندارند و بخش قابل توجهی از آنها به عنوان شغل های دوم یا سوم به این کار مبادرت می کنند و از همین رو است که شرکت های تاکسی اینترتی از اعطای حقوق اجتماعی این دسته از رانندگان از جمله حق برخورداری از «بیمه تامین اجتماعی» طفره می روند. در این حال، حقوق مادی رانندگان تمام وقت تاکسی های اینترنتی نادیده گرفته می شود، حال آن که این دسته از رانندگان نیز مانند سایر شاغلان به عنوان شهروندان کشور دارای حقوق شهروندی از جمله برخورداری از پوشش بیمه ای و درمانی هستند. در چنین شرایطی چگونه می توان حقوق اجتماعی و بیمه ای رانندگان تمام وقت تاکسی های اینترنتی را به آنها اعطا کرد؟
بیکاری یکی از مخاطرات اجتماعی و اقتصادی است که بشر امروز را بیش از گذشته تهدید میکند. حمایت از اقشار بیکار و تامین معاش آنها یکی از دغدغههای جدی هر جامعهای به شمار میرود. برای حل این مشکل، ایجاد کار و اشتغال دائم برای بیکاران در اولویت است، ولی درصورتیکه جامعه نتواند کار کافی در اختیار جمعیت رو به تزاید بگذارد، بیمۀ بیکاری تنها راه ممکن برای تخفیف و کاهش اثرات ناشی از بیکاری است.