در بحبوحه چالش‌های فزاینده کمبود انرژی که صنایع کشورمان را با چالش جدی روبرو کرده است، شرکت‌های سیمانی وابسته به هلدینگ سیمان تأمین (سیتا) از زیرمجموعه‌های شستا، با اقدامی پیشگامانه، اجرای اولین پروژه‌های نیروگاه بازیافت انرژی حرارتی (WHR) در کشور را هدف‌گذاری کرده‌اند. حال این سوال اساسی به ذهن متبادر می‌شود، که چرا صنایع به سمت انرژی‌های نو می‌روند و این موضوع برای صنایع از جمله سیمان تبدیل به یک الزام شده است؟
در چنین فضایی، اقدام هلدینگ سیتا فراتر از یک پروژه صنعتی، یک راهکار حیاتی برای بقاست. فناوری بازیافت حرارتی (WHR) بر یک اصل هوشمندانه استوار است، حرارت عظیمی که در فرآیند تولید سیمان از دودکش کوره‌ها به هدر می‌رود، به جای اتلاف، مهار شده و مستقیماً به انرژی الکتریکی تبدیل می‌شود. این به معنای خلق یک منبع انرژی پاک، رایگان و پایدار در قلب کارخانه است.
از سوی دیگر، با تضمین پایداری تولید و رهایی از بند محدودیت‌های شبکه، امکان برنامه‌ریزی دقیق‌تر و عمل به تعهدات فراهم می‌شود. علاوه بر این، کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، گامی مهم در راستای مسئولیت‌های اجتماعی و حفاظت از محیط زیست به شمار می‌رود.یکی از جنبه‌های قابل توجه این پروژه، رویکرد نوین آن در تأمین مالی است. هلدینگ سیتا برای تحقق این هدف بزرگ، مدلی خلاقانه شامل استفاده از ظرفیت‌های بازار سرمایه و ایجاد یک صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی (PE) را در دستور کار قرار داده است. این تدبیر نه تنها تضمینی برای اجرای پایدار پروژه‌های توسعه‌ای خواهد بود، بلکه می‌تواند راه را برای ورود سرمایه‌های جدید به کالبد صنعت سیمان کشور هموار سازد.
این حرکت استراتژیک، پاسخی به یک چالش جهانی نیز هست. در عصری که دنیا به سمت اقتصاد کم‌کربن حرکت می‌کند و پیمان‌های زیست‌محیطی سخت‌گیرانه‌تر می‌شوند، صنایعی که نتوانند ردپای کربنی خود را کاهش دهند، به تدریج از بازارهای صادراتی صادراتی حذف خواهند شد. بنابراین، سرمایه‌گذاری در فناوری‌های پاک مانند WHR یک سرمایه‌گذاری هوشمندانه است.
