تامین ۲۴
پایگاه خبری رفاه و تأمین اجتماعی
به گزارش تامین 24، بیمارستان هدایت از مراکز قدیمی بستری در منطقه دروس تهران به‌شمار می‌رود. این مرکز در سال 1332 توسط شخصی به‌نام «مهدی‌قلی‌خان هدایت» ملقب به مخبرالسلطنه در باغ شخصی او احداث و به‌صورت موقوفه به صندوق تعاون و بیمه کارگران واگذار می‌شود. این مرکز چندین دهه به‌عنوان مرکز تخصصی زنان و زایمان فعالیت داشت و پس از احداث ساختمان جدید که در اسفند 1401 افتتاح شد، زمینه فعالیت بیمارستان به «جنرال» تغییر کرد. اکنون در این مرکز بستری، بسیاری از رشته‌های پزشکی از جمله بخش‌های جراحی، داخلی، زنان‌وزایمان، NICU، نوزادان، اطفال و بخش‌های جراحی مینور مانند گوش‌وحلق‌وبینی، جراحی ارولوژی و جراحی عمومی فراهم شده است.
در یکی از طبقات، بخش NICU قرار دارد؛ با ورود به این بخش، نوزادانی را مشاهده می‌کنیم که در دستگاه ونتیلاتور مراقبت می‌شوند. این بخش مجهز به 6 تخت بستری است و پنج نوزاد بستری هستند. مشاهده چهره کودکان که معصومانه آرمیده‌اند، آهنگ تنفس‌شان، مادرانی که دلسوزانه چشم به فرزند خود دوخته‌اند و پرستارانی که برای مراقبت از کودکان در تکاپو هستند، احساسات هر بیننده‌ای را برمی‌انگیزد و معنای نوعدوستی را به منتهای درجه تداعی می‌کند.
در یک نگاه گذرا، تجهیزات و امکانات بخش را مناسب می‌بینیم؛ تمامی تخت‌ها مجهز به مانیتور است و سلامت نوزادان مانیتورینگ می‌شود. برخی زیر نور آبی (فتوتراپی) قرار دارند و برخی متصل به دستگاه تنفس هستند. به گفته منیره نعمتی، پرستار بخش NICU این بخش مجهز به دستگاه‌های ونتیلاتور، وارمر، دستگاه پمپ سرنگ، پمپ سرم، مانیتور و دستگاه‌های فتوتراپی اینتنسیو (درمان زردی نوزاد) است.
وی درباره خدمات این بخش نیز توضیح می‌دهد: «نوزادانی که در اثر زایمان زوردرس (پره‌ترم) به دنیا آمده آمده‌اند یا مشکلات تنفسی (دیسترس) دارند و نیز از تنفس تند (تاکی پنه) در رنج هستند در این بخش بستری می‌شوند. همچنین نوزادان دارای مشکلات کم‌وزنی، عارضه زردی و عفونت نیز تحت درمان قرار می‌گیرند.»
همه‌چیز سرجایش عالی است
در یک سو مادری را مشاهده می‌کنیم که کنار تخت نوزادش نشسته است؛ با هماهنگی پرستار بخش نزد او می‌روم و علت بستری فرزندش را جویا می‌شوم. خود را زهرا لطیفی معرفی می کند و می‌گوید: «برای زایمان به این بیمارستان مراجعه کردم و به‌دلیل شرایط اورژانسی، نوزادم به روش سزارین به‌دنیا آمد. اما دخترم دچار افت تنفس شد و او را به‌سرعت به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل کردند. اکنون 6 روز است که در این بخش تحت درمان قرار دارد و خداراشکر حال او رو به بهبودی است و به‌زودی ترخیص می‌شویم.»
از او درباره نحوه رسیدگی و درمان جویا می‌شویم؛ ادامه می‌دهد: «رسیدگی پرستاران عالی است؛ یک درصد هم تصور نمی‌کردم که یک بیمارستان مشابه دولتی اینقدر خوب به بیماران توجه کنند. در بخش زایمان نیز خیلی سریع کمک کردند تا نوزادم سالم به‌دنیا بیاید. تیم پزشکی، بسیار قوی بود و وضعیت سلامتی‌ام را با حساسیت زیاد پی‌گیری می‌کردند و سرعت عمل بالایی داشتند. این نحوه رسیدگی واقعا دور از انتظارم بود که جای تشکر دارد.»
وی در ادامه حرف‌هایش مجدد به نحوه مراقبت در بخش NICU اشاره می‌کند: «پرستاران بسیار مسئولیت‌پذیر هستند و علاوه بر وظایف خود، خیلی انساندوستانه رفتار می‌کنند و باید بگویم «دم‌شان گرم» که کمک رساندن به ما اینقدر برای آن‌ها مهم است.»
این مادر صحبت‌های خود را چنین ادامه می‌دهد: «فرزند دیگری هم دارم و برای اقدامات درمانی به بیمارستان‌های دیگر مراجعه کرده‌ام، اما نحوه مراقبت اینجا چیز دیگری است و پرستاران به‌قدری حواس‌شان به خستگی و حس‌وحال مادران، پس از زایمان هست که احساس می‌کنیم خواهران ما هستند. می‌توانم بگویم در یک بیمارستان تأمین‌اجتماعی، همه چیز سرجایش بسیار عالی است.»
کمبود پرستار داریم
در این بخش سه پرستار مشغول خدمت‌رسانی هستند و سلامت نوزادان را پایش می‌کنند. درباره تعداد پرستاران بخش جویا می‌شویم؛ نعمتی، پرستار بخش پاسخ می‌دهد: «با سرپرستار 11 نفر در این بخش فعالیت می‌کنیم. در شیفت صبح، سه پرستار و عصر و شب هریک دو پرستار حضور داریم. با توجه به حجم خدمات، این تعداد نیروی انسانی کافی نیست و منجر به ایجاد فشارکاری همکاران می‌شود. انتظار داریم؛ نیروی انسانی افزایش یابد تا تعداد کشیک‌های ما کم شود.»
او ادامه می‌دهد: «پس از 20 سال فعالیت، اکنون باید باید حداقل 28 کشیک داشته باشم و به‌دلیل کمبود نیرو، بار اضافه‌کار را به‌دوش می‌کشیم تا خللی در درمان‌های مراقبتی بیماران به‌وجود نیاید. همچنین این کمبود در زمینه نیروهای خدماتی نیز مطرح است و سبب می‌شود تا رسیدگی به بخش‌ها با تاخیر انجام شود.»
پرستاران دلسوزانه مراقبت می‌کنند
آن‌سوتر مادر دیگری را مشاهده می‌کنیم که کودک خود را در آغوش کشیده است. نوزادش به‌دلیل کمبود اکسیژن حین زایمان تحت درمان قرار دارد و او از نحوه رسیدگی به درمان فرزند پسرش ابراز رضایت می‌کند. در همین بیمارستان نوزادش را به‌دنیا آورده است و هیچ دغدغه‌ای از نظر رسیدگی به درمان فرزندش ندارد و تنها نگران سلامت کودکش است.
او خود را سکینه رشوند معرفی می‌کند و می‌گوید: «از پزشکان و ماماها راضی هستم و هنگام زایمان به‌خوبی از من مراقبت شد؛ اما به‌دلیل سختی و تاخیر در زایمانم که طبیعی بود، فرزندم دچار کمبود اکسیژن شد و درحال حاضر در این بخش تحت درمان قرار دارد.»
این مادر 34 ساله که سومین فرزندش را به‌دنیا آورده است، ادامه می‌دهد: «این بیمارستان پزشکان خوبی دارد و پرستاران دلسوزانه زحمت می‌کشند.»
پرستاران، مسئولیت دوگانه دارند
گپ‌وگفتمان را با یکی دیگر از پرستاران بخش NICU ادامه می‌دهیم؛ زهره عربی با دارا بودن 14 سال سابقه فعالیت از حدود سه سال پیش در این مرکز مشغول به فعالیت است. او نیز کمبود نیروی پرستاری را یکی از مهمترین مسائل بیان می‌کند و معتقد است وقتی نیرو کم و شیفت‌ها فشرده می‌شود، خستگی مزمن ایجاد می‌کند و پایین بودن حقوق و مزایا نیز مزید برعلت است.
او می‌گوید: «برخی از ما مادر هستیم و مسئولیت یک زندگی را برعهده داریم. هم چالش‌های مادرانه داریم که باید برطرف کنیم و هم مسئولیت سنگین شغلی را به‌دوش می‌کشیم. در بسیاری از موارد پیش آمده که کودکم بیمار شده است و مجبور شده‌ام او را رها کنم و به محل کارم بیایم. در برخی مواقع نیز از مدرسه فرزندم تماس گرفته‌اند و نتوانسته‌ام گوشی خود را جواب دهم. شیفت‌های ما طولانی است و لازمه سرپا بودن داشتن انرژی است که با تمام قوا صرف رسیدگی به بیماران می‌کنیم. وقتی هم که به خانه می‌رسیم در عین خستگی باید به امور منزل رسیدگی کنیم.»
لحظه‌ای درنگ و گپ‌وگفت با مادران و پرستاران، هرچند نمی‌تواند عمق مسئولیت کادر درمان را برای نجات جان انسان‌ها نمایان کند، اما تلنگری می‌شود تا فراموش نکنیم در جامعه ما چه افراد خدومی برای کمک به هم‌نوع خود تلاش می‌کنند.
