کارگران و صدایی که شنیده می‌شود

علی‌رضا حیدری - دبیر اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری

تامین ۲۴/اتفاقی که در روز کارگر امسال هم افتاد از همین زاویه قابل‌تحلیل است. اساسا روز جهانی کارگر به این علت مهم است که خواسته‌ها طرح شوند. این نهایت آزادی برای کارگرانی است که امسال در مرقد امام راحل حضور داشتند. تا قبل از دولت یازدهم حتی اجازه و فرصت برگزاری تجمع داده نمی‌شد. در مراسم امسال نیز مثل تمام این چهار سال، کارگران صدای خود را بلند کردند و مسئولان هم خواسته‌های آنها را شنیدند. اتفاقا برعکس آن چیزی که در رسانه‌ها مطرح شد، تفاوت دولت فعلی با برخی از گذشتگان در همین است که صدای معترضان شنیده می‌شود.

جو و فضای دموکراتیک در همین است که کارگران از هر گوشه‌ای حتی اگر هم اعتراض و خواسته‌ای داشته باشند، در تجمع شرکت می‌کنند. فارغ از طبیعی بودن اعتراض‌ها که در همه جای دنیا هم مرسوم است و من فکر می‌کنم در ایران نیز ما در حال هماهنگ کردن خود با دنیا هستیم، مسئله مهم انتخابات ریاست جمهوری است که کمی تحلیل‌ها را متفاوت می‌کند و حساسیت موضوع را برای رسانه‌های منتسب به طیف‌های سیاسی برجسته کرده است. دلیل این مسئله نیز نوع نگاهی است که به دولت یازدهم می‌شود.

دولتی که به شکلی مظلومانه نمی‌خواهد مصالح کارگران و همین‌طور مصالح نظام را زیر پا بگذارد و زبانش گویای واقعیت هشت‌ساله نیست. یعنی به نقد و تحلیل نکشیده که چه چیزی را از دولت قبل از خود تحویل گرفته است. چه بخواهیم و چه نخواهیم این دولت در موضوع معیشت کارگران نسبتا موفق عمل کرده اما گروه‌هایی خاص که عملکردها را نمی‌بینند، تعبیر و تفسیر خود از واقعیت را به جامعه ارائه می‌دهند و این تاسف‌برانگیز است.

منبع : هفته نامه آتیه نو