نگذارید ام‌اس شما را خانه‌نشین کند

تامین۲۴/ام‌اس (Multiple Sclerosis) یک بیماری التهابی است که به واسطه آن، در توانایی بخش‌هایی از سیستم عصبی که مسئول ارتباط هستند اختلال ایجاد می‌شود. این بیماری با نشانه‌های متعدد جسمی در عملکرد فرد اختلال ایجاد می‌کند و گاهی تا دشوار شدن کار و فعالیت‌های اجتماعی برای مبتلایانش پیش می‌رود. علائم ام‌اس ممکن است در طول زمان شدیدتر شود، یا با کنترل مناسب محدود بمانند. گرچه از مسائل ژنتیکی گرفته تا محیط، فشارهای عصبی، کمبود ویتامین D و برخی عفونت‌ها همه در بروز این بیماری نقش دارند، اما محققان هنوز دلیل اصلی ابتلای فرد به این بیماری و راه‌های پیشگیری از آن را کشف نکرده‌اند. آنچه مشخص است، این است که ام‌اس در زنان شایع‌تر است و این نشانه‌ها را دارد:

دوبینی

از دست دادن بینایی جزئی

لکنت زبان

خستگی

مشکل در راه رفتن

سرگیجه

ضعف یا بی‌حسی اندام

اسپاسم عضلانی و سخت شدن کنترل حرکات بدن

از دست دادن کنترل مثانه و روده

کاهش تمرکز

چه می‌توانید بکنید؟

کار کردن با ام‌اس ممکن است آسان نباشد، اما میزان سختی آن قطعا به نوع کار و فعالیت شما بستگی دارد. برای مثال، اگر راننده کامیون باشید و ام‌اس چشم‌های شما را تحت تاثیر قرار دهد، قطعا باید به فکر کار دیگری باشید. اما در بسیاری موارد، با وجود این نشانه‌های آزاردهنده می‌توانید فعالیت اجتماعی و اقتصادی‌تان را حفظ کنید و مثل قبل، اما کمی سخت‌تر، به زندگی ادامه دهید.

به اعصابتان مسلط باشید

اولین کاری که می‌توانید انجام دهید، کنترل وضعیت روانی‌تان است. شما نشانه‌های آزاردهنده‌ای را تجربه می‌کنید، اما نباید عصبی شوید! خودتان را کنترل کنید. تغییر شیفت کاری، تغییر اندک موقعیت شغلی، استفاده از مرخصی‌های استعلاجی برای پیگیری درمانی، نزدیک کردن محل کار و محل سکونت، حذف رویه‌های غیرضروری از انجام کار و بسیاری راهکارهای ساده دیگر، می‌توانند به شما در حفظ کارتان کمک کنند. پس به خودتان مسلط باشید و آگاهانه این تغییرات را ایجاد کنید.

با رئیستان صحبت کنید

بعید نیست بعد از گذشت مدتی از ابتلایتان به این بیماری، احساس کنید باید تغییراتی در شرایط کاری‌تان ایجاد کنید. در چنین شرایطی، حمایت مدیرتان بیش از هرچیز می‌تواند به حفظ شغل شما کمک کند. اینکه موضوع بیماری‌تان را با مدیر یا همکارانتان در میان بگذارید، کاملا به خودتان بستگی دارد. اگر بیماری شما بر شغلتان تاثیر زیادی می‌گذارد یا اینکه بار کارتان مشکلات شما را تشدید می‌کند، چاره‌ای جز مطرح کردن موضوع نخواهید داشت. در صورتی که کار و وضعیت جسمانی‌تان با هم جور درنمی‌آیند، موضوع را با مدیرتان در میان بگذارید. شاید در واحدی که فعالیت می‌کنید، شغل متفاوتی که با وضعیت سلامت شما جور دربیاید تعریف شده باشد. برای مثال اگر با عدد و رقم سروکار دارید و مشکل بینایی‌تان انجام آن را سخت می‌کند، می‌توانید تقاضای انتقال به واحد دیگری را مطرح کنید. یادتان نرود که استرس می‌تواند بیماری شما را شدیدتر کند و اگر شغل فعلی‌تان پراسترس است، چاره‌ای جز تغییر شغل برایتان باقی نمی‌ماند.

در مصاحبه صادق باشید

ام‌اس یک بیماری نیازمند کنترل و درمان است نه نوعی معلولیت. پس به خاطر دچار شدن به آن، حق فعالیت اجتماعی و اقتصادی را از خود نگیرید. اگر تصمیم به تغییر کار گرفته‌اید، قبل از سرگردان شدن در ادارات مختلف برای پیدا کردن کار تازه، گزینه‌هایی که با وضعیت جسمانی‌تان همخوانی دارند را پیدا کنید. در مصاحبه شغلی ابتدا شرح وظایف آن شغل را بپرسید و در صورتی که احساس کردید از پس انجام آنها برمی‌آیید، محدودیت‌هایتان را مطرح کنید. بگویید که برای انجام این کار توانایی و اشتیاق دارید اما حتما توضیح دهید که امکان بلند کردن جعبه‌های سنگین را ندارید یا اینکه به ضعف عضلانی یا بینایی دچار هستید.

مهارت تازه یاد بگیرید

اگر احساس می‌کنید شرایط فعلی کاری‌تان با محدودیت‌های جسمی شما متناسب نیست و البته توان رها کردن کارتان را هم ندارید، به دنبال یاد گرفتن مهارت‌های تازه بروید. چه شغلی می‌تواند برای شرایط امروز شما مناسب باشد؟ برای انجام دادنش چه چیزهایی را باید بدانید؟ اصلا بازار کار آن شغل آمادگی پذیرش نیروهای تازه‌ای مثل شما را دارد؟ شاید بتوانید به انجام کارهای نیمه‌وقت یا کارهایی که در خانه انجام‌پذیر هستند فکر کنید یا اینکه از قابلیت‌های فضای مجازی و اینترنت برای ایجاد شغل استفاده کنید. پس خوب فکر کنید و به دنبال راه‌های خلاقانه باشید.

ورزش کنید

حرف کسانی را باور نکنید که می‌گویند با ورزش کردن بیشتر از این خسته می‌شوید. محققان ثابت کرده‌اند که حال مبتلایان ام‌اس خفیف و متوسط با ورزش کردن بهتر می‌شود. از دست دادن تعادل و سرگیجه از مشکلات شایع میان این افراد است. اگر شما هم به ام‌اس دچارید، سراغ ورزش‌های تعادلی و آرامش‌بخش مثل ورزش‌های آبی، ایروبیک و یوگا بروید. البته قبل از شروع ورزش موضوع را با پزشکتان در میان بگذارید. شاید انجام برخی تمرین‌ها برای شما ممنوع باشد و لازم باشد دوره‌های کوتاه‌تری از تمرین‌های ورزشی را برای خود در نظر بگیرید.

منبع:هفته نامه آتیه نو/ لی‌لی اسلامی