تامین ۲۴/ اگر به این‌ها اعتقاد داشته باشید قطعا همین الان چمدانتان را می‌بندید و عازم سفر می‌شوید. سفری که به‌طور حتم هیجان‌انگیزترین سفر زندگی شما خواهد بود. این را من به شما قول می‌دهم. بیایید این تفکر را کنار بگذاریم که برای سفر حتما باید در فلان هتل بمانیم و فلان غذا را در فلان رستوران خاص بخوریم. سفر کردن زدن به دل جاده و طبیعت است و این سال‌ها سفر با طعم و عطر مردمان سر رود گره خورده است؛ درست جایی که پایت را به پهنای آسمان دراز می‌کنی و باطراوت‌ترین آب‌ها را از کوزه‌های برگشته از جویبار می‌نوشی. چه می‌شد اگر می‌توانستیم مانند همه کسانی که زندگی را ساده می‌گیرند، ساده باشیم. ساده سفر کنیم، ساده بخوریم، اما تجربه‌های دلنشین داشته باشیم. حتما شما هم با گشت‌وگذار در فضاهای مجازی به واژه‌هایی مثل کوچ سرفینگ و هیچ‌هایک برخورد کرده‌اید. واژه‌هایی که در تلاش‌اند تا شما را با یک سفر ارزان روبه‌رو کنند. این روزها تب سفر در جوانان گل کرده است، جوانانی که تنها با کوله‌ای به تمام نقاط کشور یا حتی دورترین کشورها با هزینه‌ای ناچیز سفر می‌کنند. اگر عاشق سفر کردن و تجربه‌های تازه باشید بدون بهانه سفر می‌کنید. در این گزارش می‌خواهیم دستتان را بگیریم و با هم بزنیم به دل بکرترین بخش‌های زندگی مردم شیرین‌زبان ایران و چندگاهی زیر سقف اقامتگاه‌های بوم‌گردی، تجربه زیسته‌ای به زندگی‌تان اضافه کنیم. با ما همراه باشید.
شبی در میان شب‌های گیلان
یکی از مهم‌ترین لذت‌های سفر تجربه زندگی مردمان محلی است، خوردن خوراک و دیدن صنایع‌دستی مردمان منطقه است. اگر نمی‌توانید بی‌گدار دل به جاده بزنید، حداقل به جای ماندن در هتل‌های چندستاره سری به اقامتگاه‌های بوم‌گردی بزنید. اقامتگاه‌هایی که در دل طبیعت و روستاهای بکر ایران می‌توانند بهترین خاطره را برای شما رقم بزنند و هر آنچه از یک سفر ایده‌آل در سر دارید به شما هدیه دهند. مهین شمسی‌خانی، موسس یک اقامتگاه بوم‌گردی می‌گوید: «اقامتگاه بوم‌گردی ما در قاسم‌آباد سفلی، در شرقی‌ترین نقطه گیلان و همجوار با رامسر قرار دارد. از آنجا که استان گیلان یکی از استان‌های شمالی کشور است و از مسیرهای کلاسیک گردشگری محسوب می‌شود، اکثر مشتریان ما یعنی حدود 90 تا 95 درصد گردشگران داخلی هستند. اما عموما گردشگران خارجی از همان مسیر همیشگی و کلاسیک اصفهان، یزد، شیراز و کاشان بازدید می‌کنند.»
این بانوی کارآفرین درباره برنامه‌های نوروز ی اقامتگاه بوم‌گردی‌اش می‌گوید: «در طول این چند سال همواره در نوروز برنامه‌هایی مثل جشن سده، چهارشنبه‌سوری و آیین‌های نوروزی منطقه بعد از سال‌تحویل اجرا می‌شود. جدا از برنامه‌های اصلی نوروز، گشت‌های معمول مرتبط با فصل نیز اجرا می‌شوند. درواقع علاوه بر اقامت در فضای بومی-محلی، گشت‌های محلی برمبنای اکوتوریزم هم برگزار می‌شود. به این معنا که ما گشت‌هایی را تعریف کرده‌ایم که در آن جامعه محلی نیز دیده شوند. ازجمله این بازدیدها و طبیعت‌گردی‌ها تماشای کارگاه‌های صنایع‌دستی افراد محلی است. به عبارت دیگر عمده هدف ما درگیر کردن مردم محلی و دیده شدن آنها توسط گیله‌بوم است.» وی می‌افزاید: «برای کسانی که نوروز امسال مهمان مجدد ما هستند مسیرهای تازه‌ای تعریف شده است اما برای مهمانانی که برای نخستین بار می‌آیند برنامه‌هایی مثل طبیعت‌گردی، جنگل‌پیمایی‌های سبک تا سنگین، پیاده‌روی، روستاگردی اجرا خواهد شد. مهمانان را تشویق می‌کنیم از آثار دستی مردم محلی دیدن کنند و با صنایع‌دستی این منطقه مثل نمدمالی و چادرشب‌دوزی آشنا شوند. در این بین اگر خریدی هم صورت بگیرد نفعی به مردم محلی خواهد رسید. در کنار تمام این برنامه‌ها که به‌صورت انفرادی هم قابل‌اجراست، برنامه‌هایی مثل بازدید از کارخانه چای و موسیقی محلی برای گروه‌ها اجرا خواهد شد.»
شمسی‌خانی درباره هزینه‌های اقامت می‌گوید: «قیمت غذا و هزینه اقامت به صورت انفرادی یا گروهی با توجه به شرایط اتاق و ظرفیت آن متفاوت است. قیمت‌ها برای تمام شرایط یکسان نیست و تخفیف‌هایی برای گروه‌ها در نظر گرفته‌ایم. اما به‌طور معمول در سال جدید هزینه یک شب اقامت به اضافه صبحانه 75 هزار تومان است. یک بسته کامل شامل اقامت، صبحانه، نهار و شام حدود 140 هزار تومان است که این مبلغ برای گروه‌ها تا 115 هزار تومان هم کاهش پیدا می‌کند.
هم به مهمان خوش می‌گذرد، هم به جامعه میزبان
موسس اقامتگاه بوم‌گردی گیله‌بوم درباره مزیت این اقامتگاه‌ها می‌گوید: «اقامتگاه‌های بومی به طور کلی باید براساس سه ویژگی اصلی استوار شوند. ویژگی نخست منتفع کردن مردم محلی است. دیگری سازگار بودن با ویژگی‌های محیط‌زیستی است، به این معنا که حضور اقامتگاه نه‌تنها به محیط‌زیست آسیب نرساند بلکه در راستای کمک به آن حرکت کند. و در آخر آموزش‌هایی است که به‌طور غیرمستقیم به افراد برای حفظ محیط‌زیست داده می‌شود.» وی درباره علت انتخاب افراد برای بودن در اقامتگاه‌های بوم‌گردی می‌گوید: «کسانی که در اقامتگاه بوم گردی بوده‌اند همواره به ما می‌گفتند که بارها به شمال سفر کرده‌اند اما نه چنین غذاهایی خورده بودند، نه با صنایع‌دستی مردم محلی آشنا شده بودند و نه اصلا می‌دانستند که شمال چنین مکان‌هایی دارد. این افراد غذاهایی را میل می‌کنند که در هیچ رستورانی آنها را نمی‌یابند. موسیقی را می‌شنوند که تا به حال نشنیده‌اند. به همین جهت اقامتگاه‌های بوم‌گردی را انتخاب می‌کنند. اقامتگاهی که برای آنها سرشار از تجربه‌های جدید است. برای برخی افراد این تجربه‌ها رجوع به گذشته خودشان است و برای برخی دیگر یافتن چیزهای جدید.»
وی با اشاره به مفید بودن احداث اقامتگاه‌های بوم‌گردی براساس اصول و ظرفیت‌بندی مشخص در هر منطقه، ادامه می‌دهد: «از آنجا که اقامتگاه‌های بوم‌گردی در بافت روستایی قرار گرفته‌اند باید به نوعی رفتار شود تا مردم منطقه از حضور مسافران استقبال کنند نه اینکه حضور این افراد را پس بزنند. در برخی مناطق که حضور بیش از حد گردشگران به طور ناخودآگاه و ناخواسته به تغییراتی در بافت فرهنگی مردم روستایی منجر شده، بعد از مدتی مردم محلی از حضور افراد خشمگین می‌شوند. در حالی که اگر ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی براساس اصول صورت گیرد، دیگر شاهد چنین اوضاعی نخواهیم بود. گرچه تعدد اقامتگاه‌های بوم‌گردی می‌تواند به بحث رقابت و ارائه کیفیت و خدمات بهتر منجر شود، اما این موضوعی است که در حال حاضر کسی به آن توجهی نمی‌کند و درواقع مغفول مانده است.»
منبع: هفته نامه آتیه نو. لیلا شیرزاد
