به گزارش تامین 24، «احمد میدری» با اشاره به مزایای مهارتآموزی، افزایش دستمزد نیروی کار، ایجاد توان رقابت بینالمللی، سازگاری با تحولات فناوری و توانمندسازی گروههای مختلف را از دلایل اصلی توسعه این حوزه اعلام کرد.
اما چرا رفتن به هنرستان و آموختن مهارتهای مرتبط با بازار کار، برای دانشآموزان ایرانی جذابیت ندارد تا اندازهای که آمار دانشآموزان هنرستانی ایران از یک دوم نرخ متداول در کشورهای صنعتی جهان پایینتر است؟
«آرمین خوشوقتی» کارشناس حقوق و روابط کار در پاسخ به این پرسش با تاکید بر اینکه بخشی از معضل، به مسائل فرهنگی و مدرکگرایی گسترده در خانوادهها برمیگردد؛ به آتیه آنلاین گفت: بخشی از علت این مشکل به آینده مبهم برمیگردد؛ در واقع بسیاری از جوانان احساس میکنند اگر به هنرستان بروند و دورههای مهارتآموزی را در آنجا به پایان برسانند، بازهم موفق به یافتن شغل مناسب نخواهند شد.
این کارشناس روابط کار، راهکار را اتصال تنگاتنگ و بیشتر نظام آموزشی مهارتی و بازار کار دانست و تصریح کرد: اگر طرحهای تعاملی و کارآمد مثل ایجاد هنرستانهای صنعتی جوار کارگاهی بیشتر گسترش یابد و برنامههای مشخص برای اشتغال فارغالتحصیلان این مراکز در کارگاهها وجود داشته باشد، رغبت و تمایل دانشآموزان برای ثبت نام در هنرستانها بیشتر خواهد شد.
این راهکار اما هنوز در مرحله جنینی است و به تولد و رشد نرسیده است؛ 6 مرداد، معاون وزیر کشور، کمبود مهارت فارغالتحصیلان دبیرستانها و دانشگاهها را از آسیبهای جدی اقتصاد کشور دانست و طرح گسترش هنرستانهای مهارتی جوار صنایع را یک راه حل اساسی برای این موضوع توصیف کرد.
مهدی دوستی هدف و مسأله اصلی طرح «گسترش هنرستانهای مهارتی جوار صنایع» را اتصال تمام عیار هنرستانهای فنی و حرفهای و نظام آموزش در کشور دانست و گفت: مهمترین اولویت ما اتصال هنرستانها به صنعت و اقتصاد است. انجمنهای تخصصی و اتاقهای اقتصادی میتوانند کمک بزرگی در این زمینه باشند.
او که در نشست آخرین وضعیت طرح گسترش هنرستانهای مهارتی جوار صنایع در کشور منطبق با سند تقاضای مهارتی صحبت میکرد؛ در رابطه با کیفیت و کمیت نیروی کار مهارتی و ارتباط نظام آموزشی با آن در کشور گفت: بیارتباطی نظام آموزشی با مهارتهای مورد نیاز بازار کار کشور نه تنها بارها در طول سالیان گذشته مورد اشاره قرار گرفته بلکه مورد انتقاد خود ما نیز بوده؛ این فرصت که برای اصلاح این موضوع در اختیار ما قرار گرفته است باید غنیمت شمرده شود.
گسترش هنرستانهای مهارتی در جوار صنایع به خصوص صنایع بزرگ و کلیدی، میتواند یک راه حل موثر باشد؛ نوجوانانی که دوران دبیرستان خود را در این هنرستانها به مهارت آموزیِ خاص و منطبق با صنعت مربوطه میگذرانند، اگر بدانند که بعد از گرفتن دیپلم، حتماً در کارخانه مورد نظر به استخدام در میآیند، خیالشان بابت آینده شغلی راحت میشود و رغبت بیشتری برای مهارتآموزی خواهند داشت.
در هر حال، آموزشهای پراکنده و بدون ضمانت شغلی نمیتواند جوانان و نوجوانان را به سمت مهارتآموزی جذب کند؛ در عوض اگر ضمانتی برای اشتغال وجود داشته باشد و دانشآموزان بدانند که بعد از اتمام دورههای خاص آموزشی حتماً به کار گرفته و استخدام میشوند، تمایل بیشتری برای کسب مهارتهای مرتبط با بازار کار خواهند داشت.
به گفته «آرمین خوشوقتی» تنها راه حل پر کردن شکاف مهارتی بازار کار، مهارتآموزی به نوجوانان و جوانان و کاهش نرخ ورود به دانشگاهها در عوض افزایش نرخ ورود موفق به بازار کار است؛ او تاکید میکند که اگر آموزشهای مهارتی کافی و موثر در سنین دبیرستان در دستور کار قرار بگیرد، بخش قابل توجهی از نوجوانان تمایل خواهند داشت در دورههای هنرستانی ثبت نام کنند.
ایجاد مراکز هنرستانی جوار کارگاهی و ایجاد اتصال میان صنایع و آموزشهای مهارتی، هنوز در ابتدای راه است؛ هنوز مسیر انطباق مهارتآموزی با نیازمندیهای واقعی بازار کار طی نشده است؛ این مسیر اگر به درستی طی شده و به نقطه هدف برسد، استقبال از دورههای مهارتآموزی، از جمله هنرستانهای صنعتی یا دورههای آموزشی فنی و حرفهای بسیار بیشتر خواهد شد.