منشور سلامت برای کارگران کشتارگاه

تامین ۲۴/این غربالگری هم شامل غربالگری جسمی و هم روحی می‌شود. چون اغلب کارگرانی که در کارخانه‌ها و مراکز تولیدی از این قبیل کار می‌کنند دچار مشکلات جسمی و روحی زیادی می‌شوند که از دید بسیاری پنهان مانده است. نوع کاری که انجام می‌دهند شرایط سخت‌تری دارد که برای همه قابل لمس نیست. به هر حال بخشی از جامعه درگیر این شغل هستند و باید برایشان اقداماتی را انجام داد تا درگیر مشکلات ناشی از محیط کار نشوند. طبق بخشنامه وزارت بهداشت در کنار کارگاه‌های صنعتی مانند کشتارگاه‌ها حتما باید خانه‌های بهداشت برپا شود تا سلامت کارگران مورد ارزیابی قرار بگیرد.

حقوق کارگرانی که در کشتارگاه‌ها کار می‌کنند باید نسبت به دیگر کارگاه‌ها بیشتر باشد، یعنی سختی کاری که به آنها تعلق می‌گیرد باید به اندازه‌ای باشد که رغبت لازم را برای ادامه کار برای آنها فراهم کند. در کنار این کارفرماهای کشتارگاه‌ها باید سیاست‌های سلامت‌محور را چه از نظر روحی و چه از نظر روانی برای کارگران خود فراهم کنند. تعداد زیادی از کارگرانی که در این کارگاه‌ها کار می‌کنند در طول سال دچار بریدگی‌های شدید در انگشتان دست‌هایشان می‌شوند. با توجه به اینکه فشار کاری‌شان زیاد است و از طرفی مرخصی‌های بلندمدت نمی‌توانند بگیرند عفونتی که در دست‌هایشان است ممکن است مدت‌ها با آنها همراه باشد. کارفرماها باید برای این کارگرها فرصتی فراهم کنند تا در صورت هرگونه عارضه‌ای از این قبیل تا بهبودی کامل سر کار نیایند. همچنین محیط کشتارگاه پر از عوامل آلرژی‌زاست که می‌تواند منجر به بروز ناگهانی بیماری آسم و حتی مرگ شود. برای چنین مشاغل سختی کارفرما باید دو برابر ظرفیت نیرو استخدام کند و کارگران یا به صورت پاره‌وقت سر کار بیایند و یا اینکه هر ماه برای آنها مرخصی مداوم یک هفته‌ای در نظر گرفته شود. افسردگی که گریبانگیر این کارگران می‌شود ممکن است در طولانی‌مدت باعث کشیده شدن آنها به بستری از آسیب‌های اجتماعی شود. اما در صورتی که برای آن راهکار اندیشیده شود می‌توان از وقوع آن جلوگیری کرد. آموزش مهارت‌های زندگی نیز بخشی از اقداماتی است که باید در فضای کشتارگاه به کارگران آموزش داده شود.

خشونت بسیار زیادی که در فضای کشتارگاه وجود دارد نیازمند این است که کارگاه‌های آموزش‌محور راه‌اندازی شود، تا هم کارگران و هم خانواده‌هایشان در جریان سختی کاری که در محیطشان وجود دارد قرار بگیرند و قبل از اینکه اتفاق ناگواری بیفتد از وقوع آن جلوگیری کنند. محیط کشتارگاه پر از بوهای نامطبوعی است که ممکن است تا ساعت‌ها بعد از زمان کار همراه با فرد باشد. اصلا خود همین مسئله‌ای است که باعث می‌شود کارگرانی که در کشتارگاه‌ها کار می‌کنند نتوانند ارتباط مناسبی با خانواده یا اطرافیانشان برقرار کنند. رفع این مشکل نیز بر عهده کارفرماست. لباس‌هایی که برای آنها در محیط کار در نظر گرفته می‌شود باید هر سه ما یکبار یا کمتر تعویض شود. روپوش‌هایی که استفاده می‌کنند نیز نباید از جنس روپوش‌های معمولی باشد چون به‌راحتی مدفوع و مواد شیمیایی آسیب‌زننده به سلامت بدن را به خود جذب می‌کند.

استفاده از ماسک‌های ضدمیکروب نیز در این کارگاه‌ها باید اجباری باشد. همچنین باید فضایی داخل کشتارگاه تعبیه شود تا کارگران بعد از تمام شدن زمان کاری روزانه آنجا دوش بگیرند و بعد بیرون بروند. چون این بوی نامطبوع باعث طرد شدن آنها از سوی افراد جامعه می‌شود و همین مسئله باعث نوعی افسردگی و خشونت در آنها می‌شود. جدا از آن باید هرچند وقت یکبار بن‌هایی برای خرید لباس به این کارگران بدهند. به هر حال این مسئله‌ای است که بسیاری از کارگران کشتارگاه‌ها با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند و باید برای آن راه‌حلی اندیشیده شود. استفاده از سیاست‌های تفریحی برای از بین بردن تاثیرات خشونت باری که در فضای کشتارگاه وجود دارد نیز در بالا رفتن روحیه کاری و افزایش راندمان شغلی در اهمیت دارد. کشتارگاه‌ها می‌توانند در کنار فضای کاری برای کارگرانی که آنجا کار می‌کنند استخر کوچک یا تالار نمایش فیلم راه‌اندازی کنند تا کارگران با استفاده از مزایای آنها تاثیرات مخرب کاری را که انجام می‌دهند از خود دور کنند.