همه باید به جای در نظر گرفتن مصالح شغلی و صنفی خود به فکر منافع ملی باشیم و گرهی که با دست باز می‌شود را آنقدر کور نکنیم که با دندان هم باز نشود، دقیقا همانند تصمیمی که در مورد جداسازی وجوه درمان بیمه کارگران در مجلس گرفته شده است.
رزاق صادق
عضو پیشین هیئت‌مدیره سازمان تامین‌اجتماعی
تامین ۲۴/ طرح تحول سلامت به‌لحاظ تامین منابع، دارای برخی اشکالات ساختاری است که در طراحی اولیه این طرح و از همان گام‌های نخست به آن‌ها توجهی نشده است.
این تصمیم جدید که حساب درمان کارگران جداگانه باشد نیز از نظر منطق بیمه‌ای قابل‌قبول نیست، زیرا درمان ویترین توسعه بیمه است که اگر خوب و منصفانه ارائه نشود، از اساس اعتماد مردم به سازمان‌های بیمه‌گر سلب می‌شود.
همچنین نباید از خاطر برد که جداسازی حساب درمان کارگران می‌تواند شائبه حساب‌سازی را پیش بیاورد، به طوری که نسل‌های بعدی مجبور به افشاگری بی‌حاصل شوند. از سوی دیگر، بیمه‌شده از سازمان بیمه‌گر انتظار پاسخگویی دارد، ولی در شکل جدید و با جداسازی سهم درمان بیمه‌شده‌ها، پاسخگویی از بیمه‌ها خط می‌خورد و شفافیت هم به‌شدت زیر سوال می‌رود.
علاوه بر این، جداسازی سهم درمان بیمه‌شده‌ها، پرداخت‌های دوگانه را شکل می‌دهد، در حالی که همواره وحدت پرداخت‌ها مد نظر است.
نکته مهم اینجاست که سهم درمان بیمه‌شده‌ها از چند فرض خارج نیست. اگر فرض کنیم سهم درمان بیمه‌شده‌ها زیاد است، باید آن را اصلاح کنیم، اما اگر بر فرض، سازمان‌های بیمه‌گر تمامی آن را برای درمان هزینه نمی‌کنند، باید به‌طور مشخص بازخواست و رسیدگی کنیم، نه اینکه سهم درمان بیمه‌شده‌ها را جدا کنیم.
با نگاهی به گذشته، می‌بینیم که شبیه این‌گونه تصمیمات در دهه‌های گذشته هم اتخاذ شده است. مثلا چند دهه قبل، پول درمان به وزارت بهداشت پرداخت می‌شد، اما چون این وزارتخانه نتوانست آن را مدیریت کند، مجلس آن را باز پس گرفت. وجوهی که در آن دوره به وزارت بهداشت داده می‌شد، صرف درمان کارگران نمی‌شد، بلکه بیشتر شبیه قلکی بود که وزارت بهداشت فارغ از نظارت‌ها از آن به‌عنوان مرهمی برای کمبودهای واقعی و مصنوعی‌اش استفاده می‌کرد.
در آن زمان، علاوه بر نارضایتی بیمه‌شده‌ها، مشکلات عجیبی به وجود آمد، مثلا برای بیمه‌شده مقرون‌به‌صرفه بود که با وجود پرداخت حق‌بیمه درمان، دفترچه بیمه خود را به مراکز درمانی ارائه ندهد!
در یک جمع‌بندی کلی، باید در نظر داشته باشیم که همه باید به جای در نظر گرفتن مصالح شغلی و صنفی خود به فکر منافع ملی باشیم و گرهی که با دست باز می‌شود را آنقدر کور نکنیم که با دندان هم باز نشود، دقیقا همانند تصمیمی که در مورد جداسازی وجوه درمان بیمه کارگران در مجلس گرفته شده است.
منبع: هفته نامه آتیه نو