بیکاری در روستاها کلافه کننده است

تامین ۲۴/علی اصلانی اظهار کرد: در حال حاضر ۷۰ درصد جمعیت در شهرها و تنها ۳۰ درصد در روستاها متمرکز و ساکن هستند بنابراین اگر دولت بخواهد منابع کلان اشتغال را به روستاها ببرد باید در این مورد تجدید نظر کند.

وی در گفت‌وگو با ایسنا، نبود کار در روستاها و گسترش بیکاری را دلیل اصلی مهاجرت به شهرها عنوان کرد و گفت: بسیاری از جوانان که به دلیل داشتن کشاورزی ناچیز یا اشتغال به کارهای فصلی بیکار شده و در جستجوی کار به کلان شهرها می‌آیند حتی کارگران ساختمانی که در گوشه و کنار پایتخت می‌بینیم ۸۰ درصد از روستاها و نقاط محروم هستند.

عضو کانون عالی شوراهای اسلامی کار با بیان اینکه بسیاری از شغل‌هایی که امروز از بین رفته پیشینه روستایی داشته است، افزود: متاسفانه به دلیل ضعف فرهنگ کار جوانان از گفتن شغل پدری احساس خجالت می‌کنند در حالی که نباید خجالت بکشند و همین مساله در روستاها موجب مهاجرت گسترده جوانان به شهرها شده است.

اصلانی خاطرنشان کرد: قبل از بردن سرمایه‌ها به روستاها برای ایجاد شغل باید برنامه‌ریزی درستی صورت گیرد تا این منابع بلا استفاده و بدون بازگشت نماند و صرف طرح‌هایی شود که موجب آبادانی شده و مردم را به روستاها بازگرداند.

به گفته این مقام مسئول کارگری نرخ بیکاری در روستاها کلافه کننده و شرایط زندگی به دلیل وضعیت آب و هوایی و فقدان امکانات رفاهی، بهداشتی، ‌درمانی و آموزشی سخت و دشوار شده است از این رو روستاییان چاره کار را در کوچ کردن به شهرها می‌ بینند و با خالی شدن روستا از سکنه بسیاری از شغل‌ها از جمله کشاورزی هم به نابودی می‌رود.

وی با اشاره به اختصاص ۱.۵ میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی به اشتغال روستایی، گفت: مجوز برداشت این مبلغ کلان برای کمک به اشتغال روستایی اقدام بسیار خوبی است ولی باید با هوشیاری کامل و شناسایی روستاهای مستعد اشتغال صورت پذیرد و قبل از هر چیز زیربناها و زیرساختهای روستاها مورد سنجش قرار گیرد.

اصلانی گفت: افرادی که از روستاها کوچ کرده و در کلان شهرها سکنا گزیده‌اند دیگر به بازگشت فکر نمی‌کنند مگر آنکه اتفاق بزرگی رخ دهد زیرا فرزندان آنها مشغول تحصیل هستند و از شرایط زندگی بهتری به لحاظ امکانات پزشکی و تحصیل برخوردارند.

به اعتقاد عضو کانون عالی شوراهای اسلامی کار، دولت باید به گونه‌ای تدبیر کند که این سرمایه‌ها در روستاها هدر نرود و مانند وام‌های مسکنی نشود که به روستاها تزریق شد تا صرف ساخت خانه شود اما افراد را در تهران مستاجر و به بانکها بدهکار کرد.