حسین سلطانی‌نیا سخنگو و از موسسان کانون کارآفرینان توسعهگراتامین ۲۴/ واضح است که وقتی در منطقه‌ای بیکاری داریم، نیروی کار به دنبال یافتن شغل مناسب است. عده‌ای از این متقاضیان کار، برای یافتن شغل مناسب خود، تصمیم به مهاجرت می‌گیرند. اما همه نمی‌توانند مهاجرت کنند، زیرا این تصمیم هزینه‌زاست. فردی که از محل سکونت خود برای یافتن شغل به محل دیگری مهاجرت می‌کند، طبیعی است که باید برای گذران امور خود در ابتدای اسکان در شهرِ محل سکونت جدید خود مقداری سرمایه کنار بگذارد که این مسئله برای همه میسر نیست. به همین جهت، مهاجرت‌کنندگان باید تمکن نسبی مالی داشته باشند.
مسئله دیگر این تصور عمومی است که در تهران فرصت‌های شغلی بسیاری وجود دارد و به صرف مهاجرت به پایتخت می‌توان شغل مناسب و درخور خود را یافت. اما بر اساس آمارها شاهد هستیم که استان‌هایی مانند سمنان یا مرکزی دارای بیکاری بسیار کمتری نسبت به استان تهران هستند، به همین جهت عده‌ای توصیه می‌کنند جویندگان کار به جای انتخاب شهری مثل تهران برای یافتن شغل مناسب به چنین استان‌هایی مهاجرت کنند. اما متاسفانه با واقعیت دیگری در کشورمان روبه‌رو هستیم؛ بیشتر مهاجرت‌ها از روستاها به شهرهاست و شاهد مهاجرت از استان دارای بیکاری بیشتر به استان دارای بیکاری کمتر نیستیم. هیچ‌وقت یک بیرجندی برای یافتن شغل درخورِ خود به سمنان مهاجرت نمی‌کند.
این مسئله ناشی از نقص اطلاع‌رسانی در کشور است. باید ادارات کار و موسسات کاریابی در بخش خصوصی، اطلاعات بیشتری درباره فرصت‌های شغلی مناسب در مناطق مختلف کشور به مردم و جویندگان کار بدهند. مردم به‌طورکلی فکر می‌کنند در تهران به‌راحتی می‌توانند صاحب شغل جدید شوند. این در حالی است که در استان‌های صنعتی، زمینه اشتغال فراهم‌تر است و استان‌هایی مانند اصفهان، سمنان، مرکزی، خراسان رضوی، و آذربایجان شرقی از این لحاظ دارای فرصت‌های شغلی بیشتری هستند. استانی مثل سمنان یکی از قطب‌های صنعتی ایران است و صنایع کاربر زیادی در این استان گرد هم آمده است. ضمن اینکه دو استان سمنان و مرکزی در مجاورت استان تهران به‌عنوان بزرگ‌ترین بازار مصرفی کشور واقع هستند. رکودی که در سال‌های اخیر بر صنایع کشور سایه افکنده، در این استان‌ها چندان مشاهده نمی‌شود.
اما معتقدم مهاجرت به استان‌های دارای نرخ بیکاری پایین‌تر، راه‌حل صحیح این بحران نیست. با این فرمول، تنها بیکاری از استانی به استان دیگر منتقل می‌شود. حاصل این سیاست، پدیده حاشیه‌نشینی در شهرهای بزرگ و کلان‌شهرهاست. این پدیده به ناهنجاری‌های اخلاقی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی زیادی منجر می‌شود که خود، بحران دیگری را ایجاد می‌کند که به‌وضوح شاهد آن هستیم. نمونه‌اش پدیده فحشاست که نیازی به توضیح ندارد.
اما به نظر من و عده‌ای دیگر از تحلیلگران، عوامل دیگری در کنار عوامل اقتصادی در مهاجرت دخیل هستند که این عوامل، عوامل فرهنگی است. می‌توانید کمی به اطراف خود توجه کنید و جوانان بسیاری را ببینید که نه‌فقط به خاطر مسائل اقتصادی که به خاطر امکانات و جذابیت‌های فرهنگی و اجتماعی تهران به این شهر مهاجرت می‌کنند. البته فقط تهران هم نیست. می‌توانید این مسئله را در مورد کلان‌شهرهای دیگر هم ببینید. در شهری مثل تبریز، جوانان مراغه‌ای، مرندی، شبستری و بنابی زیادی را می‌بینید. در مشهد نیز فقط شاهد جوانان بااصالت مشهدی نیستید. این شهر نیز پر است از جوانانی که از شهرهایی مثل قوچان، نیشابور، تربت‌حیدریه و... به مرکز استان خود مهاجرت کرده‌اند. مراکز استان‌های دیگر هم به همین شکل هستند. وقتی چنین شهرهایی دانشگاه‌های به مراتب باکیفیت‌تری دارند، سینما دارند، بعضا سالن اجرای کنسرت دارند، مدارس قوی‌تری دارند و...، طبیعی است که سیل مهاجرت به این شهرها بیشتر شود. توزیع نامناسب امکانات از دهه‌های گذشته و تمرکز آنها در شهرهای بزرگ، نتیجه‌اش مهاجرت بی‌رویه مردم از روستاها و شهرهای کوچک به کلان‌شهرها و پایتخت شده است.
به هر ترتیب بیشترین قشر مبتلابه مسئله مهاجرت جوانان هستند و در تحلیل این پدیده، مسائل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را باید در کنار هم دید. بهترین راه‌حل این موضوع نیز توزیع همگون و هماهنگ امکانات در سراسر کشور است.
منبع: هفته نامه آتیه نو
سبقت روستا از شهر در نرخ مشارکت اقتصادی و اشتغالزاییبر اساس نتایج طرح آمارگیری نیروی کار در سهماه اول ۱۴۰۴، افراد ساکن در روستاها از نظر شاخصهای مشارکت اقتصادی و نرخ بیکاری نسبت به شهرنشینان وضعیت بهتری را تجربه کرده‌اند.
۱۴۰۴/۰۴/۳۱ | ۱۵:۰۰
جشنواره رسانهای رفاه و تامین اجتماعی«رستا» برگزار می شود جشنواره رسانهای رفاه و تامین اجتماعی«رستا» از سوی سازمان تامین اجتماعی و به همت موسسه فرهنگی-هنری آهنگ آتیه برگزار می‌شود. علاقمندان تا 15 مرداد ماه سال جاری می توانند آثار خود را به این جشنواره ارسال کنند.
۱۴۰۴/۰۴/۲۷ | ۰۷:۳۵
ضرورت تناسب سن و بازنشستگیافزایش سن امید به زندگی، که یکی از نشانههای پیشرفت در بهداشت و توسعه اجتماعی محسوب می‌شود، اکنون به یکی از محورهای اصلی اصلاحات بیمه‌ای در کشور بدل شده است. در بیشتر نظامهای بازنشستگی دنیا، رابطهای منطقی میان سن بازنشستگی و امید به زندگی وجود دارد؛ بدین معنا که هرچه جامعهای سالمتر و طول عمر در آن بیشتر شود، افراد نیز مدت بیشتری در بازار کار باقی میمانند.در ایران، اما این رابطه هنوز به رسمیت شناخته نشده
