آرمانشهر؛ کار کمتر، فراغت بیشتر

تامین ۲۴/ بر اساس نظرسنجی اخیر مؤسسه YouGov، بیش از یک نفر از هر چهار آمریکایی، ساعات طولانی مشغول به کار هستند. در اتحادیه اروپا، انگلستان در صدر طولانی‌ترین ساعات کاری قرار دارد و تحقیقات منتشر شده توسط TUC در سال 2015، نشان می‌دهد تعداد افرادی که بیش از 48 ساعت در هفته کار می‌کنند از سال 2010 تا کنون، پانزده درصد افزایش داشته است. در فرهنگی که مبتنی بر کار بیشتر و در موارد بسیاری حقوق کمتر است، بسیاری از ما احساس می‌کنیم هیچ چاره‌ای جز کار بیشتر نداریم؛ اما در سراسر جهان تعداد زیادی از مردم، سازمان‌ها و کشورها در حال مخالفت با این روند و در پی به رسمیت شناختن میزان ساعات کار کمتر در هفته برای شاغلان هستند.

در کشور سوئد، کارفرمایان در سراسر کشور به دنبال عملیاتی کردن 8 ساعت کار در روز، به منظور افزایش بهره‌وری و رفاه کارکنان هستند. مراکز تویوتا در گوتنبرگ (دومین شهر بزرگ سوئد) این تغییر در ساعات کار را از 13 سال پیش آغاز کرده و این شرکت از آن زمان تاکنون با 30 ساعت کار در هفته، به واسطه سازوکارهای درست، بهره‌وری بیشتری داشته است، یعنی میزان بهره‌وری این شرکت دوبرابر زمانی بوده که آنها 40 ساعت صرف تولید می‌کردند. یک خانه سالمندان در همان شهر (گوتنبرگ)، ساعات کاری در روز را از 8 ساعت به 6 ساعت تغییر داده و البته با تغییر ساعت کاری میزان حقوق و مزایا را کماکان ثابت نگهداشته است، چنین اقدامی ‌برای مقابله با میزان افسردگی و خستگی در میان پرسنل مراقبتی این مرکز بوده است. این تجربه، موفقیت این اقدام را اثبات می‌کند.

برای پرستارانی که مدت زمان کمتری در طول روز کار می‌کردند هم سطح رفاه و سلامت کارکنان و هم کیفیت مراقبت‌های ارائه شده توسط آنان بهبود یافته بود در حالی که برای کارکنانی که 8 ساعت در روز کار می‌کردند این وضعیت معکوس بود. تغییر به سمت ساعات کاری کمتر و برنامه‌های کاری منعطف‌تر، تنها به کشور سوئد محدود نمی‌شود. تعداد زیادی از شرکت‌های نوپا (از مرسی ساید تا یوتا) ساعات کاری کمتر با موفقیت بیشتری را تجربه کرده‌اند. در اوایل سال جاری، پرسنل یک شرکت بازاریابی مستقر در گلاسکو، برنامه کاری شرکت را به 4 روز در هفته و با همان میزان حقوق کاهش داد.

از زمان ایجاد این تغییر، این شرکت 30 درصد افزایش بهره‌وری داشته و کاهش چشمگیری در میزان مرخصی‌های استعلاجی مشاهده شده است. کاملاً واضح و مبرهن است کار کمتر در طول هفته، تأثیر بسیار زیادی در بهبود کیفیت زندگی ما، هم در حین کار و هم خارج از محیط کار دارد. مزایای زیست‌محیطی کار کمتر هم قطعاً قابل توجه است. بنابراین حالا این سؤال وجود دارد که چگونه ما باید چنین اتفاقی را رقم بزنیم؟ حرکت به سمت میزان ساعت کاری کمتر در طول هفته باید تدریجی و با تأثیر حداقلی در حقوق و پرداخت‌ها صورت گیرد.

افراد تازه وارد به بازار کار می‌توانند با 30 ساعت کار در هفته آغاز به کار کنند در حالی که کارکنان بالای 50 سال می‌توانند سالی، یک ساعت کمتر در طول هفته کار کنند تا به 30 ساعت کار در هفته در سن 60 سالگی و 20 ساعت کار در هفته در سن 70 سالگی برسند. در مذاکرات سالیانه‌ای که در رابطه با حقوق و پرداخت‌ها صورت می‌گیرد کارکنان می‌توانند خواهان تبادل کاهش زمان کار با افزایش حقوق کمتر باشند. همه مردم باید بتوانند ساعات کاری کمتری داشته باشند به‌ویژه آنهایی که ساعات کاری بیشتری را به دلیل حقوق کم تحمل می‌کنند. ساعات کاری کمتر همراه با میزان حقوق بیشتر، حق عائله‌مندی بهتر و عواید اجتماعی بالاتر منجر به ارتقای کیفیت خدمات می‌شوند که در مجموع بهره‌وری بیشتری دارد و به‌صرفه‌تر است. جهانی با 30 ساعت کار در طول هفته و یا کمتر از آن، جهانی خواهد بود که در آن افراد فرصت بیشتری برای مراقبت و حمایت از همدیگر، فعالیت در اجتماعات و مشارکت در آزادی‌های اجتماعی خواهند داشت. با در اختیار داشتن زمان بیشتر، ما می‌توانیم به سوی زندگی‌های پایدارتر، پخت‌و‌پز و استفاده از مواد غذایی سالم‌تر حرکت کنیم و از شدت ‌دی‌اکسید کربن در هوا و زندگی‌های سریع‌السیری فاصله بگیریم که امروزه تبدیل به عرف و هنجار شده است.

با کاهش میزان کار افراد، مسئولیت‌های مراقبتی و خانوادگی بیشتر می‌شود و می‌تواند به طور مساوی میان زن و مرد تقسیم شود. همچنین چالش با هنجارهای جنسیتی کاهش می‌یابد و منجر به محیط کارهای برابرتر و کاهش شکاف‌های دستمزدی می‌شود. در سراسر جهان، مردم دریافته‌اند که یک هفته کاری کوتاه‌تر فقط یک رویای آرمانی نیست بلکه کاملاً واقعی است و امکان تحقق دارد و منجر به یک زندگی بهتر خواهد شد که در آن اضطراب، تنش و نگرانی کمتر است و ما می‌توانیم کنترل بیشتری بر زندگی خود داشته باشیم.