بهزاد خاکی‌نژاد
روزنامه نگار
تامین ۲۴/ این هنرمند که بازیگر است همانی است که در رده‌بندی سازمان ملل کار او را دومین کار سخت دنیا پس از کارگری در معدن خوانده‌اند! پرسش اینجاست که آیا کارگران زحمت‌کش در جای‌جای این سرزمین هم کوچکترین نارسایی‌های حرفه‌ای هنرمندان را از جمله بیمه تامین اجتماعی دارند؟! که اگر هنرمندان چنین نارسایی‌هایی را هم نداشته باشند تازه در ردیف شغلی یک کارگر ساده با پایه حقوق کارگری وزارت کار شناخته می‌شوند که آن هم داستان دردناک دیگری است.
درد دیگری که از قلم افتاد، پایمال شدن سابقه بیمه هنرمندان در میان کاغذبازی‌های چند سازمان فرهنگی(!) است که هنرمند را در ردیف شغلی کارگر ساختمانی روزمزد هم قبول ندارند! مگر نه اینکه بیمه او کارگری است، پس باید مثل همه‌ی کارگران از روز نخستِ کار بیمه شود اما نمی‌شود و بهتر است بگوییم بر اساس بندهای قانونی نمی‌تواند بشود. چرا؟ چون او باید ابتدا عضو صندوق هنر بشود و پیش از آن عضو صنف خود باشد و برای عضو شدن در صنف باید سال‌ها کار و تجربه داشته باشد. یعنی تمام کارها و تجربه‌ی او تا عضویتش در صنفی هنری، در سابقه کار رسمی و سابقه بیمه او به‌شمار نمی‌آید و تازه پس از عضویت در صنف هنری و عضویت در صندوق اعتباری هنر و عضویت در صندوق تامین اجتماعی، او را به عنوان یک کارگر ساده‌‌ای می‌شناسند که قرار است از آن روز بیمه شود! این یعنی پایمال شدن دستکم 5 تا 10 سال کار گذشته هنرمند که افزون بر کشتن سوابق و کوچک کردن حقوق اجتماعی پایه او، به خاطر افزایش سن و سال دیگر نمی‌تواند از مزایای بیمه‌ی کامل بازنشسته‌گی بهره ببرد، هرچند در دوران پیش از بازنشستگی هم نمی‌تواند طعم بیمه کامل را در همه مراکز بیمه و درمان بچشد.
و اینهمه اگر ... اگر عضو چندین صنف و سازمان باشد و اگر دم مهلتش دهد و به تامینی برای اجتماع خانواده خویش در آتیه و روزگار کهن‌سالی دست یابد و ... اکنون می‌توان قوانین کارگری را بازنگری کرد تا هنرمند را در چندین پله از پایین‌ترین سطح شغلی، با عنوان شغلیِ جدیدی به نام هنرمند ثبت کرد و در مجلس و دولت به تصویب رساند و یک حقوق اجتماعی برای وی در نظر گرفت که دستکم اگر نه والامقام، که پدیده‌ای کوچک از این جامعه به شمار آید تا از روز نخست کارگری‌اش بیمه و سابقه کار داشته باشد.
