در حال بارگذاری...
دکتر علی‌رضا پارساپور
عضو هیئت‌علمی گروه اخلاق پزشکی دانشگاه تهران
تامین ۲۴/ در اغلب موارد ناخوانا بودن نسخه‌های پزشکی به این دلیل است که پزشک با توجه به اینکه نسخه را برای داروساز می‌نویسد، بنا را بر تسلط داروساز می‌گذارد. یعنی احتمال دارد حتی پزشک برای تجویز یک دارو، فقط چند حرف اول نام یک دارو را بنویسد و از نظر بیمار این نسخه‌ها بدخط به نظر بیاید، اما اتفاقا داروساز در اغلب موارد محتوای این نسخه‌ها را به‌درستی تشخیص می‌دهد.
اما در شرایطی که نسخه پزشکی به حدی بدخط باشد که حتی داروساز هم به‌اشتباه بیفتد، حلقه تشخیص و درمان بیمار از هم گسسته می‌شود و فرآیند درمان به خطا می‌رود. نسخه پزشکی خوانا بخش مهمی از روند درمان است و به همین دلیل، تجویز نسخه خوانا، در زمره حقوق بیمار است که باید حتما این حق بیمار رعایت شود.
گاهی عنوان می‌شود که پزشک برای جلوگیری از مصرف خودسرانه دارو از سوی بیمار، نسخه را بدخط می‌نویسد، اما این استدلال نمی‌تواند دلیل موجهی باشد، زیرا بیمار به هر حال وقتی دارو را از داروخانه تحویل می‌گیرد، با نام و مشخصات دارو به‌طور کامل آشنا می‌شود. بنابراین بدخط نوشته شدن نسخه دارویی نمی‌تواند ارتباطی منطقی با کاهش مصرف خودسرانه دارو داشته باشد.
تجویز نسخه الکترونیکی می‌تواند مشکل ناخوانا بودن برخی نسخه‌های پزشکی را تا حد زیادی مرتفع سازد. هم‌اکنون نیز حرکت‌های قابل‌توجهی برای الکترونیکی شدن فرآیندهای تشخیصی انجام می‌شود، اما هنوز تا نفوذ گسترده تجویزهای الکترونیکی در همه مراکز درمانی کشور فاصله چشمگیری داریم. مثلا برای گسترده شدن این فرآیند در سراسر کشور نیاز است زیرساخت‌های الکترونیکی این کار فراهم شود و این امر نیز مستلزم صرف اعتبارات و توجه جدی به این حوزه است. البته شرط مهم الکترونیکی شدن تجویزها در حوزه تشخیص و درمان، حفظ اسرار پزشکی بیمار است که باید همگام با توسعه زیرساخت‌ها به این موضوع مهم هم توجه شود. به هر حال، شکی نیست که تا تحقق کامل نسخه‌های الکترونیکی همه پزشکان می‌بایست برای رعایت حقوق بیمار، نسخه‌هایی خوانا به داروخانه‌ها و مراکز تشخیصی و درمانی تحویل دهند تا بدخطی نسخه‌ها موجب اختلال در درمان بیمار نشود.
منبع: هفته نامه آتیه نو