ایران دومین کشور پناهنده پذیر جهان

تامین 24 / پناهندگی از معضلاتی به شمار می رود که که پهنه جغرافیایی درگیر با آن وسعتی به اندازه تمامی جهان دارد،در واقع،پدیده مذکور منحصر و مختص به منطقه،ناحیه و محدوده ای خاص نیست و در هر نقطه ای از این جهان،عده ای بنا به دلایل متعدد با مهاجرت به نقطه ای دیگر از دنیا تلاش می کنند خود را از شرایطی که با آن سازگار نیستند رها کنند.
حضور پناهندگان در هر کشور و جامعه ای مخالفان و موافقان خود را دارد که هر کدام از دغدغه های مخالفان و موافقان این امر در نوع خود قابل توجه و بررسی است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، حضور پناهندگان در هر نقطه ای از این جهان به فراخور شرایط خاصی که از آن برخوردار هستند با اقتضائات،الزامات و فراز و نشیب های خاص به خود مواجه است.
اما بر اساس یکی روال کلی،عموما جوامع و کشورهایی که میانگین سنی جمعیت آنها بالا است و به نوعی با ضعف و کمبود نیروی کار مواجه هستند از پذیرش متقاضیان استقبال بیشتری می کنند و به واقع پناهندگان فرصتی بالقوه و ویژه برای آنها به شمار می رود که می توانند کاستی های موجود در این حوزه(کمبود نیروی کار) را پوشش دهند.
فتح قله های پیشرفت صنعتی و تکنولوژی با جذب نیروی انسانی گزینش شده کانادا از نمونه کشورهایی است که بواسطه جذب نیروی انسانی کارآمد،متخصص و نخبه موفق شده قله های پیشرفت را در بسیاری از حوزه ها و عرصه ها فتح کند.
یکی از نکات جالب توجه در خصوص جذب نیرو و پذیرش پناهندگی از سوی این کشور به امتناع و اجتناب از جذب نیروهای غیر متخصص باز می گردد و به واقع عمده تمرکز این کشور به جذب نیروهای متخصص استوار است.
تفاوت پناهندگی با مهاجرت برخی گمان می کنند تمامی افرادی که مهاجرت می کنند لزوما پناهنده به شمار می روند،اما واقعیت امر چیز دیگری است و این دو مقوله و مولفه می تواند جدا از یکدیگر نیز محسوب شود،اگرچه بعضا برخی مهاجرت ها به پناهندگی ختم می شود اما در مرحله عمل میان این دو تمایزاتی وجود دارد.
در پناهندگی،وضعیت فرد بگونه ای است که امکان حضور در کشور و موطن اصلی خود را ندارد اما در بسیاری از مهاجرت ها چنین منعی وجود ندارد و فرد با اراده و تمایل شخصی،مقصد سفر خود را انتخاب می کند.
بسیاری از پناهنده ها به دلیل اجباری که با آن مواجه هستند در کشور مقصد تن به هر کاری می دهند تا مایحتاج خود را تامین کنند و به نوعی عزت و منزلت انسانی آنها خدشه دار می شود.
در مجموع جذب پناهنده برای کشورهایی که مشاغل بر زمین مانده دارند و شهروندانشان حاضر به پذیرش مسئولیت برخی حِرَف و مشاغل نیستند،مفید فایده واقع می شود و در واقع فرصت مناسبی است برای رفع خلاهای اینچنینی که با آن مواجه هستند.
بیکاری،اصلی ترین اثر و عوارض افزایش حضور پناهندگان ایفای نقش و پذیرش مسئولیت انجام برخی از مشاغل توسط پناهندگان به تدریج فرصت های شغلی را برای دیگر افراد جامعه محدود می کند و این فرآیند از اصلی ترین دغدغه هایی است که مخالفان پذیرش پناهندگان عنوان می کنند.
سنگین تر شده هزینه های دولت و دشوار شدن ارائه خدمات بواسطه افزایش غیر قابل پیش بینی جمعیت،از دیگر نگرانی هایی است که مخالفان حضور پناهندگان مطرح می کنند.
با همه این اوصاف،مشکلات پناهندگان بخصوص در کشورهای همسایه از مواردی است که بی تفاوتی و سکوت در برابر آن می تواند بحران را به دیگر مناطق نیز گسترش و تسری دهد.
فارغ از ابعاد اخلاقی و انسانی که در خصوص پذیرش پناهندگان و یا مهاجرت کنندگان وجود دارد،اقتضائات جامعه شناختی و جامعه شناسی ایجاب می کند پیش از اینکه بحران پناهندگان افسارگسیخته تر و پیش بینی ناپذیر تر شود بستر و فضای پذیرش ومیزبانی از افرادی که از شرایط قانونی لازم برخوردار هستند فراهم شود.
نمونه بارز این امر پذیرش برادران و خواهران افغان در زمان وضعیت متشنج و نابسامان کشور همسایه((افغانستان)) بود،در واقع کشور ایران با وجود دغدغه هایی که در این خصوص داشت نمی توانست نسبت به فضا و شرایط سختی که خانوار های افغان را به سطوح آورده بود،بی تفاوت باشد.
به عبارت دیگر در کشوری که ابیاتی همچون " چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار " بر اذهان آحاد جامعه نقش بسته،بی تفاوتی نسبت به تحولات کشورهای همسایه جایز نیست و آنچنان که شاهده بوده ایم علیرغم دشواری ها و محدودیت هایی که ایران در مقاطعی با آن مواجه بود باز هم میزبان مردم جنگ زده کشور همسایه بود.
بر اساس آمار منتشر شده در رسانه ها،ایران دومین کشور پناهنده پذیر در دنیا است،البته بدون شک علیرغم احساس مسئولیت سردمداران نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران،چارچوب ها و معیارهای حقوقی،عقلانی،نیز مدنظر قرار دارد و نسبت به ورود غیر قانونی پناهندگان،ملاحظات خاص ومقتضی لحاظ می شود.

خدمات ویژه ایران به پناهندگان بر اساس آمارهای وزارت کشور،در حال حاضر قریب به 350 هزار نفر از دانش آموزان افغان در 15 هزار کلاس درس نظام آموزشی ایران در حال تحصیل هستند،این عدد و رقم منهای 650 هزار نفر از افراد پناهنده است که در سنین بزرگسالی مشغول به آموزش در نهضت های سواد آموزی هستند.
این کثرت انبوه موید توجه ویژه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به وضعیت بغرنج و بحرانی پناهندگان است که حتی در حوزه آموزشی نیز از ارائه خدمات به این گروه گسترده جمعیتی دریغ نمی شود.
قرار گرفتن بخش قابل توجهی از پناهندگان،تحت پوش بیمه سلامت و ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به آنها از دیگر نمونه تسهیلاتی است که کشور ایران به برادران و خواهران مسلمان میهمان در این مرز و بوم ارائه می کند.
درس اخلاق و انسان دوستی به کشورهای مدعی حقوق بشر آنچه که در مقایسه میان پناهندگان حاضر در ایران با متقاضیان پناهندگی در خارج از کشور و دولت هایی که ادعای حقوق بشر آنها گوش فلک را کر کرده جالب توجه به نظر می رسد،تمایز سطح خدمات میان ایران اسلامی با کشورهایی همچون استرالیا،ترکیه و...است.
آنچه که هر از چند گاهی از وضعیت بغرنج پناهندگان در کشورهای اروپایی و اقیانوسیه در رسانه ها منعکس می شود، عمق فاصله میان ادعا،تبلیغات و عمل را به تصویر می کشد.
توحش به حقوق انسانی و اخلاقی در کشورهای مدعی حقوق بشر و حفظ کرامت انسانی در ایران زمین به روشنی زوایای پیدا و پنهان واقعیات را هویدا و مبرهن می سازد،واقعیاتی که حتی در دوران 8 سال جنگ تحمیلی و در شرایطی که کشور ایران در شرایط سخت و دشواری به سر می برد،نیز به اثبات رسید.

ایران دومین کشور پناهنده پذیر جهان

آخرین خبرها