خبرنگاری هم مثل کار در معدن است

فرشاد اسماعیلی

تأمین ??/ رابطه استخدامی بیشتر خبرنگاران در روزنامه‌ها و نشریات و حتی سایت‌های خبری در ایران رابطه استخدامی کارگری – کارفرمایی است. به عبارت دیگر بیشتر خبرنگاران طی قرارداد موقت معینی در دفتر روزنامه یا سایت به‌عنوان کارگاه مشغول به کار هستند و در برابر کارشان حق‌السعی مشخصی دریافت می‌کنند.

در ضمن از جهت اینکه قانون‌گذار شغل خبرنگاری را از مشاغل سخت و زیان‌آور محسوب کرده است از یک‌سری مزایای تامین‌اجتماعی نیز در این خصوص بهره‌مند می‌شوند. کارهای سخت و زیان‌آور کارهایی هستند که در آن‌ها عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار غیراستاندارد است و در اثر اشتغال کارگر تنشی به‌مراتب بالاتر از ظرفیت‌های طبیعی (جسمی و روانی) در وی ایجاد می‌شود که نتیجه آن بیماری شغلی و عوارض ناشی از آن است و می‌توان با به‌کارگیری تمهیدات فنی، مهندسی، بهداشتی و ایمنی و... صفت سخت و زیان‌آور را در آن مشاغل کاهش داد یا حذف کرد.

مطابق بخش اول بند «ب» تبصره 2 قانون بازنشستگی پیش از موعد در مشاغل سخت و زیان‌آور، با داشتن حداقل 20 سال متوالی و یا 25 سال متناوب اشتغال در کارهای سخت و زیان‌آور که در هر مورد حق‌بیمه مدت مزبور به صندوق تامین‌اجتماعی پرداخت شده باشد، بدون شرط سنی می‌توان درخواست خود را به ادارات کار و امور اجتماعی استان‌ها جهت طرح در کمیته‌های استانی ارائه کرد.

اما خبرنگاران برای بهره‌مندی از این حمایت‌های تامین‌اجتماعی مشکلاتی دارند. بیشتر کارفرمایانی که لیست حق‌بیمه را برای کارگران خبرنگار خود به شعبه می‌دهند از قید کردن عنوان خبرنگار استنکاف می‌کنند و معمولا سِمت را برای بسیاری از خبرنگاران، اداری یا کارمند درج می‌کنند.

بیشتر خبرنگاران متاسفانه پیگیر مسائل بیمه‌ای خود نیستند و حتی نمی‌دانند که حق‌بیمه‌ای که برای آن‌ها احتساب شده بر اساس لیست ارائه‌شده کارفرما دقیق و صحیح است یا خیر. یا نمی‌دانند اگر خبرنگار باشند و برایشان عنوان کارمند یا اداری قید شود از مزایای سخت و زیان‌آوری شغل خبرنگاری بی‌بهره خواهند شد.

بنابراین می‌بایستی همه خبرنگاران و روزنامه‌نگاران و به نظر نگارنده، همه کسانی که در تهیه و تولید خبر در روزنامه‌ها دخالت دارند، اعم از ویراستار و صفحه‌بند خبرنگار محسوب می‌شوند و با احراز سایر شرایط می‌بایست از مزایای قانونی این مشاغل استفاده کنند.

مسئله دیگر این است که بسیاری از خبرنگاران در طول هفته، دو یا سه صفحه دارند و کارفرما هم نپذیرفته است که این‌ها دائم و مستمر به کارگاه بیایند و معمولا همان دو یا سه روز را به دفتر روزنامه می‌روند وکار خود را انجام می‌دهند.

این‌ها کارگرانِ خبرنگار پاره‌وقت هستند. اما پاره‌وقت بودن یا تعداد ساعات کاری ارتباطی با الزام کارفرما به پرداخت حق‌بیمه آن‌ها و الزام سازمان تامین‌اجتماعی به احتساب سابقه ندارد. بنابراین طبق مواد ??، ??، ?? و ??? قانون تامین‌اجتماعی و آیین‌نامه اجرایی ماده ?? آن قانون، تمامی کارفرمایانی که کارگر یا کارمند مشمول قانون تامین‌اجتماعی را در استخدام یا در اختیار دارند، صرف‌نظر از نوع قرارداد کار و ترتیب استخدام و نحوه پرداخت مزد یا حقوق، موظف‌اند صورت مزد و حقوق، فوق‌العاده شغل و مزایای کارکنان خود را که باید از طرف کارفرما امضا شود، در موعد مقرر به واحدهای مربوطه سازمان ارسال کنند.

مطابق مواد ?? و ??? قانون تامین‌اجتماعی، حق‌بیمه می‌بایست با ماخذ کل درآمد ماهانه آن‌ها احتساب و دریافت شود و این حق‌بیمه در هیچ مورد نباید از حق‌بیمه‌ای که به حداقل مزد کارگر عادی تعلق می‌گیرد، کمتر باشد و بر همان اساس تعهدات پرداختی نباید از حداقل مزد کارگر عادی کمتر باشد.

کارفرما می‌بایست طبق تکلیف قانونی مقرر در ماده ?? قانون و آیین‌نامه اجرایی آن، صرف‌نظر از نوع قرارداد کار و ساعات کارکرد روزانه، صورت مزد و حقوق و مزایای مشمول کسر حق‌بیمه کارکنان را با درج روزهای کارکرد و رعایت حداقل و حداکثر دستمزد روزانه تنظیم و به شعبه ذی‌ربط ارسال کند. بنابراین کارفرمایان می‌بایستی همه خبرنگاران پاره‌وقت را که شکل کارشان حتی در صورت نبود قرارداد کتبی، قرارداد موقت معین محسوب می‌شود، بیمه کنند و بر اساس مواد و محاسبات فوق حق‌بیمه آن‌ها را مطابق لیست به شعبه ارائه دهند.

منبع: آتیه نو

خبرنگاری هم مثل کار در معدن است

آخرین خبرها