اگر بخواهیم به صورت کلی و نه جزءنگرانه درباره مسکن اجتماعی سخن بگوییم، باید گفت سیاست ساخت و عرضه مسکن به صورت اجاره به شرط تملیک و واگذاری آن به اقشار فرودست، نیازمند و البته جوانان، سیاستی است درست و البته آزموده در سایر کشورها.
محلهیی را تصور کنید که ۱۷۷۷ واحد مسکونی و بیش از ۵۰۰ واحد تجاری دارد ولی یک واحد دستشویی عمومی و یک واحد پارکینگ هم در آن تاسیس نشده و فضای فرهنگی مثل مسجد و حسینیه و فضای آموزشی به هیچ عنوان ندارد! زندگی در چنین منطقهیی چه حالتی میتواند داشته باشد؟