محله‌یی را تصور کنید که ۱۷۷۷ واحد مسکونی و بیش از ۵۰۰ واحد تجاری دارد ولی یک واحد دستشویی عمومی و یک واحد پارکینگ هم در آن تاسیس نشده و فضای فرهنگی مثل مسجد و حسینیه و فضای آموزشی به هیچ عنوان ندارد! زندگی در چنین منطقه‌یی چه حالتی می‌تواند داشته باشد؟
تامین ۲۴/ داستان پروژه‌های مسکونی که بنا به علل مختلف، به موقع به اتمام نمی‌رسد با خریدارانی که معمولا از اقشار ضعیف و آسیب‌پذیر جامعه هستند و با فروختن گوشواره و النگو زن و دخترشان، پول اقساط آن را جور کرده‌اند، حکایتی هر چند تکراری، اما همچنان تلخ و ناگوار است. نمونه‌های مشهور و معلوم این‌گونه پروژه‌ها، طرح‌های مسکن مهر در شهرهای جدید پرند و پردیس است که حتی عمر دولت یازدهم هم کفاف نداد تا تکمیل و تحویل خریداران شوند.
اما همه پروژه‌ها به شهرت مسکن مهر در شهرهای جدید نیستند. این‌بار تعدادی از خوانندگان و مخاطبان، با ارسال نامه‌یی، از پروژه‌یی در جنوب تهران گفته‌اند و سازنده‌یی که نه تنها به تعهداتش در زمینه ساخت و تحویل به موقع واحدها عمل نکرده که بار وام‌های دریافتی و جریمه تاخیر و دیرکرد آنها را هم به دوش خریداران منتقل کرده است؛ به نحوی که هر خریدار حدود 40 میلیون تومان باید بیش از قیمت اولیه پرداخت کند و این مبلغ چون جریمه بانک است همین الان هم روز به روز در حال افزایش است! آن هم برای واحدهایی که هنوز تکمیل و تحویل نشده‌اند! طبیعتا امکان درج پاسخ یا توضیح همه افرادی که به نحوی به این پروژه مسکونی مرتبط یا مطلع هستند باز است و مورد استقبال قرار می‌گیرد.
۲۲۷۷ واحد بدون امکانات
در سال 1388 پروژه مسکونی یاد شده واقع در جنوب غربی تهران، آغاز شد. ساخت این پروژه مسکونی بر اساس قراردادی بود که بین تعاونی مسکن شهرداری منطقه 19 تهران و یک سازنده از بخش خصوصی منعقد شد. مالک زمین اداره اوقاف است که با شرایط خاصی آن را به تعاونی مسکن منطقه 19 واگذار کرده است و این تعاونی، مسائل مربوط به تراکم و سایر مسائل شهری را با سازنده حل و فصل کرده و مقرر می‌شود هزینه زمین و تراکم و مسائل شهری را شهرداری بپردازد و هزینه ساخت را هم سازنده متقبل شود و واحدهای ساخته شده به تساوی بین شهرداری و سازنده تقسیم شوند.
پس از آن و بعد از طی مراحلی، شرکت اتوبوسرانی تهران برای خانه‌دار کردن پرسنل خود قراردادی با سازنده منعقد کرده و 1026 واحد از سهم سازنده را از وی می‌خرید.
در آن زمان- سال 1388- قرار بود سازنده برای هر واحد مسکونی این پروژه مبلغ 14میلیون تومان وام ساخت مسکن بگیرد، ولی چون این پروژه انبوه‌سازی و خریداران واحدها از قشر کم درآمد بودند، با دولت نامه‌نگاری کردند و اداره کل راه و شهرسازی استان تهران قبول کرد که به این پروژه وام مسکن مهر تعلق بگیرد و در نتیجه قرارداد با بانک عامل، که بانک مسکن بود بر مبنای 20میلیون تومان وام مسکن مهر برای هر واحد منعقد شد.
در همان سال هم قرارداد بین سازنده و خریداران منعقد شد و مدت ساخت واحدها 21ماهه قید و موعد تحویل 30 شهریور سال 1390 تعیین شد. یعنی سازنده متعهد شد که واحدها را تا آخرین روز شهریور سال 90 به شکل کامل بسازد و کلید را سر موعد قرارداد تحویل دهد.
همین طور در مفاد قرارداد ذکر شد که اگر واحد مسکونی تحویل خریدار نشده باشد، هرگونه جرایم، اضافه وام، سود وام، سود مشارکتی و هر مبلغی که به این رقم 20میلیون تومان اضافه شود، به عهده خود سازنده است.
اما پس از شروع کار، سازنده قانونا خریداران را دور می‌زند و تقاضای وام مشارکتی می‌دهد و تحت عنوان مشارکت، وام‌ها را تمدید می‌کند تا مشمول تاخیر و دیرکرد نشوند. از طرف دیگر به عنوان انبوه‌ساز، از دولت برای اداره پروژه‌های مختلف ساخت و ساز، تقاضای 60میلیارد تومان وام می‌کند که مورد موافقت قرار می‌گیرد و به هر واحد مسکونی پروژه یاد شده، 10میلیون تومان وام تعلق می‌گیرد که 5 میلیون آن همان زمان به حساب ایشان واریز می‌شود.
اما چون سازنده به وعده خود عمل نکرده و از آخرین مهلت تحویل واحدها که شهریور سال 90 بوده تا الان بیشتر از 5سال گذشته، خریداران آن واحدها به مدیرکل وقت راه و شهرسازی استان تهران نامه نوشتند و مشکل خود را مطرح کردند و بنا به دستور ایشان، بانک مسکن 5میلیون تومان باقی مانده هر واحد را که هنوز تحویل نشده بود در حساب بانکی سازنده بلوکه کرد.
الان بعد از گذشت 5سال و چند ماه از موعد تحویل واحد، وقتی خریداران محاسبه می‌کنند، می‌بینند که باید این مبالغ را بپردازند: 20میلیون وام مسکن مهر و 8میلیون سود مشارکت آن؛ 10میلیون وام مشارکت و 2.5میلیون بابت سود مشارکت آن و 5میلیون هم بابت وامی که جداگانه دریافت شده است. یعنی باید حدود 45 تا 50میلیون تومان به اضافه هزینه‌های جریمه و دیرکرد و تاخیر بانک بپردازند. اگر به این مبلغ، آورده خود خریدار را هم اضافه کنیم هر واحد حدود 140 تا 150میلیون تومان برای خریدار تمام می‌شود آن هم بابت خانه‌یی که الان در همان منطقه 100میلیون تومان هم قیمت نمی‌خورد و مشتری ندارد.
اما این همه مشکلات خریداران نیست. ناگفته نماند که بسیاری از فضای مشاعات در ساختمان‌ها تخصیص داده نشده و در جاهایی که قرار بوده فضای سبز و پارکینگ عمومی برای مجتمع‌های تجاری احداث بشود، حدود 80، 240 و 150 واحد مسکونی خلاف ساخته شده است که متراژ آنها چیزی حدود 40هزار مترمربع است.
ابتدای امر، قرار بود حدود 800 واحد در زمینی که از اوقاف گرفتند بسازند، بعد آن را به هزار و 200 واحد تبدیل کردند و بعد با این همه واحد مسکونی که خلاف ساخته شده، تعداد واحدهای مسکونی را به 1777 واحد رساندند! و بیش از 500 واحد تجاری هم ساخته‌اند! یعنی در خانه‌ها بغل در مغازه‌ها باز می‌شود و اگر یکی دو مشتری جلو مغازه ایستاده باشند، نمی‌توان از در واحدها وارد شد!
از 1777 واحد، حدود 615 واحد تحویل و خانوارها در آنها ساکن شده‌اند ولی هنوز از گاز شهری برخوردار نیستند، آسانسور ندارند و 8طبقه را بدون آسانسور بالا و پایین می‌روند، روشنایی معابر و فضای سبز هم ندارند. حتی حدود 10واحد مسکونی را واگذار کرده بودند که در این سرمای زمستان، نه گاز داشتند و نه برق! البته با شکایت و فشار دولت و دستگاه قضایی و شهرداری، سازنده مجبور شد مبلغی را بپردازد و گاز شهری آن واحدها را وصل کند.
محله‌یی را تصور کنید که 1777 واحد مسکونی و بیش از 500 واحد تجاری دارد ولی یک واحد دستشویی عمومی و یک واحد پارکینگ هم در آن تاسیس نشده و فضای فرهنگی مثل مسجد و حسینیه و فضای آموزشی به هیچ عنوان ندارد! زندگی در چنین منطقه‌یی چه حالتی می‌تواند داشته باشد؟ در صورتی که همه اینها در نقشه‌های ساخت در نظر گرفته شده بود ولی سازنده تمام بخش‌های خدمات عمومی را کنسل کرده و به جای آنها ساختمان تجاری و مسکونی ساخته است.
سازنده این پروژه مسکونی اگر چه ممنوع الخروج شده است، ولی همچنان آزاد است و به فعالیت‌هایش ادامه می‌دهد. تمام مستندات این گفته‌ها و نقشه‌های پروژه‌ها موجود است.
منبع: روزنامه تعادل