استفاده از کودکان در کاشت مین
به گزارش روزنامه شهروند، انتشار عکس‌ها و فیلم‌های مراسم اعدام داعشی‌ها که کودکانی از ملل مختلف با شلیک گلوله به زندگی اسرا پایان می‌دهند نه اولین فیلم از این دست است و نه آخری، به گفته اشرفی مدیر انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده، ٣٠٠هزار کودک سرباز در سطح دنیا به‌خصوص کشورهای آفریقایی وجود دارند که در قالب گروه‌های شورشی به کار گرفته می‌شوند که نه فقط درمنازعات مسلحانه به کار گرفته می‌شوند بلکه در کاشت مین، پیام‌رسانی و فعالیت‌های جاسوسی و از این قبیل، مورد استفاده قرار می‌گیرند. به‌خصوص بهره‌گیری‌های جنسی دراین‌باره حایز اهمیت است. این امر دربسیاری از گروه‌های تکفیری مانند جیش‌الاسلام وجود دارد.
قوانین بدون ضمانت اجرا
هر حقوقدانان تلاش بسیار کرده‌اند تا مانع بکارگیری کودکان درمیادین رزم و جنگ شوند؛ مانند تصویب ماده ٣٨ کنوانسیون حقوق کودک که مطابق آن گروه‌های سیاسی نباید از افراد زیر ١٥سال درجنگ استفاده کنند. همچنین «پروتکل اختیاری شرکت کودکان درجنگ» از طرفین درگیری‌ها می‌خواهد که به افراد زیر ١٨سال اجازه شرکت درجنگ داده نشود و سربازگیری اجباری در مورد این افراد نیز ممنوع است، اما نبود ضمانت اجراهای قوی در رابطه با قوانین بین‌المللی و کنوانسیون‌ها یکی از موانع در تحقق اهداف مدافعان حقوق کودک بوده است. از طرفی هم، استفاده از سرباز کودکان توسط گروه‌ها و گروهک‌های تروریستی انجام می‌شود که با دولت مرکزی درجنگ هستند و این شورشیان متأسفانه تابع هیچ‌گونه قوانینی چه داخلی و چه بین‌المللی
نیستند.
آموزش کودکان و انتقال به اروپا
کودکان به ابزاری برای ایجاد ترس و وحشت تبدیل شده‌اند و گروه تروریستی داعش در برنامه‌ای با عنوان «شیربچگان خلافت»، به کودکان درمناطق مختلف تحت کنترل خود در سوریه، آموزش نظامی و مذهبی فشرده‌ای می‌دهد. بنا بر اعلام دیده‌بان حقوق بشرسوریه، داعش بیش از هزار و صد پسربچه را از آغاز سال میلادی جذب کرده است. بیش از ٥٠نفر از آنان کشته شده‌اند. به گفته سعد المطلبی تحلیلگر سیاسی درعراق، کودکان ٩ تا ١٣ساله که داعش آنها را جذب خود کرده، به اردوگاه‌ها فرستاده می‌شوند تا به‌عنوان نیروهای شبه‌نظامی آموزش ببینند. شیوه‌های آموزش آنها بسیار عجیب و دشوار است و به آنها دستور داده می‌شود که در اعدام‌ها شرکت کنند و آنها مجری اعدام باشند. این پدیده که نه‌تنها در عراق بلکه در اروپا نیز درحال روی دادن است، واقعا نگران‌کننده است؛ زیرا شماری از این کودکان پیش از این به شماری از کشورهای اروپایی منتقل شده‌اند.
به گزارش روزنامه ایندیپندنت، براساس تحقیقات انجام‌شده توسط بنیاد کویلیام، درطول سال‌جاری میلادی نزدیک به ۵۰ کودک انگلیسی درمیان نیروهای داعش بزرگ شده‌اند که آینده این کودکان نیاز به توجه جدی جامعه بین‌الملل دارد. درحال حاضر نیز ۳۱هزار زن در خلیفه خود خوانده داعش حامله هستند، اطلاعی از آخرین وضع این زنان در دست نیست. «کریستین اشنایدر» مدیر اجرایی یونیسف آلمان در گفت‌وگویی با دویچه‌وله در رابطه با گزارش این نهاد از ٥سال جنگ درسوریه گفته است: شبه‌نظامیان تروریستی و گروه‌های شورشی کودکان در سن ٧سالگی را وادار به جنگ می‌کنند. فقط سال گذشته دست‌کم ١٠٠ کودک درجریان جنگ کشته یا زخمی شده‌اند. اشنایدر همچنین بیان کرده: «٥سال زمان طولانی در زندگی یک کودک است. ٥سال جنگ در سوریه به این معنی است که ٣,٧میلیون کودک در زمان جنگ به دنیا آمده‌اند. کودکانی که هیچ چیز دیگری نمی‌دانند. ترس بر زندگی آنها حاکم است و باید فرار کنند و بمباران و شلیک بخشی از زندگی آنهاست.»
کودک سربازان آفریقایی
شاید آنچه که زنگ خطر پدیده شوم کودکان سرباز را به صدا در‌آورده، مربوط به فیلم‌ها و عکس‌های داعشی‌ها از ارتش کودکان خود باشد اما براساس آمار، قاره آفریقا بالاترین تعداد کودکان سرباز را درجهان دارد و اگر نگاهی به وضع وخیم امنیت درچند سال اخیر قاره آفریقا بیندازیم که طی ناامنی‌های موجود تعداد بسیاری از کودکان چه دختر و چه پسر ربوده شده‌اند، همین امر نشان از افزایش چشمگیر کودک سربازان برای انجام اموری چون بردگی، کار اجباری، جنگ و سوءاستفاده جنسی دارد. برای نمونه درکشور بروندی، صدها کودک در نیروهای آزادی‌بخش ملی و تعدادی نیز در ارتش بروندی مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند. در جمهوری آفریقای مرکزی، سودان یا در چاد، کودکان هم در گروه شورشی جبهه دموکراتیک و هم درجمهوری دموکراتیک شرکت می‌کنند و بالاترین میزان شرکت کودکان درجنگ دوم کنگو به میزان ٣٠هزار نفر بوده است. درکشور سودان، ارتش جانجاوید، ارتش آزادی‌بخش، از حداقل ٧هزار کودک سرباز درجنگ استفاده کردند. در اوگاندا که میان دختر و پسر فرقی قایل نیستند نیروهای شورشی از بیش از ۳۰هزار دختر و پسر درجنگ استفاده کردند و دخترها وادار به بردگی جنسی شدند. ارتش اوگاندا نیز از افرادی با سنین حدود ١٣سال برای جنگ نام‌نویسی می‌کند. حال به این کشورها زیمباوه، افغانستان، سریلانکا و برمه را نیز بیفزایید. یکی از نکات تلخ در رابطه با ارتش برمه این است؛ تنها ارتشی به اجبار از کودکان بین ٨ تا ١٢سال استفاده می‌کند.
کودکان ٤٠ درصد ارتش انگلیس را تشکیل می‌دهند
کشورهای داعیه‌دار حمایت ازحقوق کودکان که سن کودک را ١٨سال تعریف کرده‌اند، در رابطه با سربازگیری نگاه متفاوتی داشته‌اند و به شکل سیستماتیک و قانونی از کودکان در ارتش‌های خود استفاده کرده و حتی آنها را به میادین نبرد می‌فرستند. در انگلستان حداقل سن برای شرکت در ارتش انگلیس ۱۶ونیم‌سال است. برای افراد زیر ١٨سال متقاضی شرکت در ارتش انگلیس اجازه والدین اجباری است. حدود ٤٠درصد ارتش انگلیس را افراد ۱۶ تا ۱۷سال تشکیل می‌دهد. انگلستان در ۲۴ ژوئن ۲۰۰۳ میلادی «پروتکل اختیاری کنوانسیون حقوق کودک، ممنوعیت استفاده از کودکان درجنگ» را پذیرفت. این پروتکل از دولت می‌خواهد که اجازه شرکت اعضای زیر ١٨سال ارتش خود را درجنگ ندهد. با این وجود دولت انگلیس بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ به اشتباه ۱۵ سرباز ۱۷ساله را به
عراق فرستاد.
کودک سربازان در کانادا و آمریکا
درکانادا نیز افراد بالای ١٦سال با اجازه والدین خود می‌توانند عضو ارتش شوند. در سن ١٧سالگی آنها بدون اجازه والدین خود نیز می‌توانند عضو ارتش شوند ولی سربازی اجباری برای افراد زیر ١٨سال ممنوع است. در آمریکا افراد بالای ۱۷سال می‌توانند عضو ارتش شوند، ولی به آنها اجازه شرکت در درگیری داده نمی‌شود. در آمریکا سربازگیری به صورت اختیاری است. افراد کمتر از سن قانونی می‌توانند با اجازه والدین خود برای عضویت در ارتش ثبت‌نام کنند. در ارتش آمریکا افراد باید دیپلم پایان دوره متوسطه یا مدرک معادل آن را داشته باشند. جنگ و خونریزی عمری به درازای تاریخ دارد اما استفاده از کودکان چه به‌عنوان سپر انسانی و چه به‌عنوان یک سرباز و جنگجو در دنیای مدرن میان شعارهای رنگارنگ حقوق کودکان بسیار دردناک است. نیافتن راه‌حلی برای این زخم عفونی درجهان امروز عجیب و کمی دور از ذهن است. بی‌توجهی به کودکان قربانی جنگ درمنطقه جنگ‌زده خاورمیانه یا مناطق درگیر آشوب‌های قومی و قبیله‌ای در آفریقا به نوعی نادیده گرفتن حقوق انسان‌های رهاشده در دنیای کثیف منافع سیاسی و اقتصادی قدرت‌های بزرگ است.
کودک‌سربازان، نشان ناکارآمدی قوانین دارند
سارا نجیمی وکیل پایه یک دادگستری
استفاده از کودکان در جنگ معانى بسیارى دارد؛ از عدم موفقیت قوانین در مبارزه با این پدیده شوم گرفته تا عدم تلاش برای یافتن راهکاری مناسب برای مقابله با این موارد. از کودکان می‌توان در زمان جنگ سپر انسانى ایجاد کرد، مى‌توان به‌عنوان سربازى کوچک بهره گرفت، می‌توان چون برده جنسى کودکان را استثمار کرد و در شکلى دیگر می‌توان از کودکان براى پروپاگاندا در جنگ استفاده کرد. متاسفانه آفریقا بیشترین تعداد کودکان سرباز در جهان را داشته است، با آمارى بسیار تلخ و تکان‌دهنده. دختران و پسران بسیاری در این قاره زندگی سیاهی را در جنگ و آشوب گذرانده‌اند و خبری از روزهای روشن این قاره نیست.
در این بین اگر نگاهی به اقدامات ایران بیندازیم، اقدام دولت در تهیه لایحه «الحاق دولت جمهورى اسلامى ایران به پروتکل اختیارى کنوانسیون حقوق کودک در مورد بکارگیرى کودکان در منازعه مسلحانه» اقدامى است که با واکنش‌هاى احساسى و بعضا غیرواقعى و غیرحقوقى مواجه شده است. متأسفانه جامعه جهانى در بسیارى موارد روند روبه رشدى را طى نمى‌کند و شاید یکى از آن مسائل، همان برخورد با مسائل کودکان خصوصا مقوله جنگ و کودکان است. خصوصا با به وجود آمدن نیروهاى افراطى و بنیادگرا چون داعش و بهره‌کشى جنسى از کودکان دختر و پسر و استفاده از آنان براى سپر انسانى و عملیات انتحارى و... به نوعى شرایط بحرانى درخصوص وضعیت کودکان ایجاد شده است. آنگاه اگر در چنین شرایطى با نگاهى حقوقى و به‌دور از جریان‌هاى سیاسى روند تنظیم لایحه را بررسى کنیم و از نگاه احساسى و افراطى فاصله بگیریم و با نگاهى واقع‌بینانه این روند را بررسى کنیم و آن را منتسب به دولت و جریان سیاسى خاص ندانیم قطعا با وجوه مثبت آن روبه‌رو خواهیم شد. این پروتکل (پروتکل اختیارى کنوانسیون حقوق کودک در مورد بکارگیرى کودکان در منازعات مسلحانه) در سال ١٣٨٩ توسط وزیر امور خارجه ایران به امضا رسید و از آن زمان وزارت دادگسترى به‌عنوان مرجع ملى کنوانسیون مسئول تنظیم لایحه است. مضاف بر این‌که کنوانسیون حقوق کودک در سال ١٣٧٢ به تصویب رسیده است و دولت جمهورى اسلامى ایران هم خوشبختانه به این کمیسیون ملحق شده است، اکنون بحث بر سر پروتکل الحاقى است و این‌که بحث «بسیج» و فعالیت‌هاى مثبت و سازنده تحت تأثیر این پروتکل قرار نگیرد.
این نگرانى شاید کاملا متأثر از جریان‌هاى سیاسى باشد، اما قطعا آنچه در این مسیر مهم است و باید مدنظر قرار گیرد، این است که این پروتکل نشان‌دهنده موضع مثبت دولت ما به جنایات جنگى نیروهاى افراطى در جهان و خصوصا جنایات اخیر داعش علیه کودکان و استفاده ابزارى از آنان است و این یعنى نشان دادن چهره مثبت و نگاه اسلامى و دینى ما به مقوله حقوق کودکان در صحنه بین‌المللى، آن هم در شرایطى که مورد پذیرش اکثریت دولت‌ها قرار گرفته است و هر واکنش منفى قطعا از نظر حقوقى و سیاسى مصالح کشور را تحت تأثیر قرار خواهد داد. از طرف دیگر شاخصه و پررنگ‌ترین نکته‌ای که در این پروتکل دیده می‌شود «منع اجبارى کودکان براى شرکت در جنگ» است. «اجبار» به هیچ عنوان شامل نیروهاى داوطلب و حرکت‌هاى فرهنگى و پشتیبانى نمی‌شود و طبق تعریفى که عرف ما و فرهنگ کشور ما از واژه «بسیج» دارد، نخستین شرط یک بسیجى روحیه داوطلبانه داشتن است. همان چیزى که از نخستین روزهاى جنگ نیز در ذهن، روح، باور و فرهنگ مردمان این مرز و بوم ریشه دوانده است و همان چیزى که ما آن را روحیه شهادت‌طلبى در جوانان میهنمان می‌نامیم، پس لفظ اجبار از واژه مقدس بسیجى فرسنگ‌ها فاصله دارد. به‌هرحال لایحه درحال طى کردن مسیر قانونى خود و هم‌اکنون در کمیسیون قضائى مجلس است و اگر نمایندگان محترم مصلحت دیدند رأى به تصویب پروتکل خواهند داد و مسیر قانونى خود را طى خواهد کرد.
منبع: روزنامه شهروند، وحیده کریمی
