نقش پهپادها در بهبود مراقبت‌های بهداشتی

تامین ۲۴/ پهپادها روبات‌های پرنده بدون سرنشین و قابل‌کنترل از راه دوری هستند که نخست برای اهداف نظامی ساخته شدند اما اکنون استفاده‌های صلح‌آمیزی دارند که ازجمله آنها می‌توان به استفاده از آن در نظام مراقبت‌های بهداشتی اشاره کرد. پیش از این نیز سازمان‌های پست در کشورهای مختلف برای استفاده از پهپاد در انتقال مرسوله‌های پستی ابراز علاقه کرده بودند و گفته می‌شود شرکت اوبر نیز قصد دارد به‌زودی از پهپادها استفاده کند. کارشناسان می‌گویند، توزیع مراقبت‌های بهداشتی در سراسر جهان به‌طور کاملا مشخصی نابرابر است.

مناطق دورافتاده روستایی سهم منصفانه‌ای از منابع را دریافت نمی‌کنند. تلاش‌ها برای جذب متخصصان مراقبت‌های بهداشتی برای کار کردن در مناطق روستایی و برطرف ساختن این عدم تعادل فقط تا حد نسبی موفق بوده است. پیشرفت‌های تکنولوژیکی می‌توانند آسان‌تر از راه‌حل‌های دیگر مانند تغییر محل استقرار کارکنان مراقبت بهداشتی، برای رساندن مراقبت‌های بهداشتی به مناطق روستایی به کار روند. آزمایش‌های مولکولی مثالی از استفاده فزاینده از تکنولوژی‌های تشخیصی است. ایجاد شبکه‌های تلفن همراه به‌طور قابل‌توجهی به انتقال نتایج از آزمایشگاه به درمانگاه کمک کرده است. اما واضح است که از آنها نمی‌توان برای انتقال فیزیکی نمونه‌ها استفاده کرد. ناظران بین‌المللی می‌گویند، پهپادها بالقوه راه‌حلی برای این مشکل لجستیک هستند و می‌توانند محموله‌های درمانی شامل داروها، خون، سرم و واکسن را به مناطق دورافتاده و محروم برسانند. همچنین نقش پهپادها در وضعیت‌های بحرانی بهداشتی مانند موارد شیوع بیماری‌های واگیردار بسیار مهم است چراکه می‌توان آنها را ضدعفونی کرد.

از سوی دیگر آنها در مقابل تجزیه شدن در مقابل روش‌های شیمیایی یا فیزیکی بسیار مقاوم هستند. استفاده از پهپادها در مقایسه با دیگر روش‌های معمول حمل‌ونقل به‌صرفه‌تر است. دو جایگزین برای پهپادها وجود دارد: امکانات حمل‌ونقل از راه زمین به شکل موتورسیکلت یا ماشین و امکانات حمل‌ونقل از راه هوا مانند بالگردها. انتقال به‌وسیله بالگرد بسیار گران‌قیمت و در مواردی خطرناک است و حمل‌ونقل زمینی نیز به وضعیت جاده‌ها بستگی دارد. با این حال استفاده از پهپادها بدون مشکل نیست. پهپادها هنوز در مقیاس وسیع برای استفاده‌های درمانی تولید نشده‌اند. از سوی دیگر در شماری از کشورها برای استفاده از آنها چالش‌های قانونی وجود دارد. نخستین چالش ایجاد یک چارچوب قانون‌گذاری است که به سازمان‌های ناظر بر هواپیمایی داخلی در کشورها امکان دهد به انتقال محموله‌ها به‌وسیله پهپادها مجوز بدهند.

چالش دوم جذب و تعلیم اپراتورهای مناسب برای پهپادها ترجیحا از اجتماعات محلی است. البته در شرایط کنونی شاید بتوان سازمان‌های هواپیمایی کشوری را قانع کرد تا برای موارد کاملا ضروری، به‌خصوص اگر خطرات اندک باشند، استثنائاتی در مقرراتشان قائل شوند؛ برای مثال درباره پهپادهای منتقل‌کننده نمونه‌های فوق‌العاده سبک دی‌ان‌ای در مناطق دورافتاده روستایی، که تراکم جمعیت کم و حجم ترافیک هوایی و زمینی پایینی دارند، این خطرات بسیار اندک هستند. از طرف دیگر مقامات هواپیمایی در کشورهای توسعه‌یافته در حال اعمال محدودیت‌های قانونی سختی بر پهپادها هستند. این مقررات برای کاهش خطر سوانح و جلوگیری از استفاده از پهپادها برای مقاصد شرورانه است. در این کشورها عمدتا از پهپادها برای مقاصد نظامی استفاده می‌شود. اما نمونه‌های بسیاری از پهپادهای انتقال‌دهنده محموله غیرنظامی هم وجود دارد که برای مقاصد گوناگونی مانند نظارت، عکس‌برداری هوایی، کشاورزی سایر اهداف به کار می‌روند. کشورهای درحال‌توسعه نیاز بیشتری به پهپادها به‌عنوان وسایلی عملی برای دور زدن کمبودهای زیرساختی خود دارند. این کار شکاف میان کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه را کمتر خواهد کرد.

منبع: هفته نامه آتیه نو / کوارتز