در بخشی از بازار کار ایران، کارفرمایان در جست‌وجوی نیروی انسانی برای فرصت‌های شغلی موجود هستند، در حالی‌که در بخش دیگر، گروه‌هایی از کارجویان همچنان با بیکاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این همزیستی غیرمنطقی، نمادی از شکاف ساختاری در بازار کار است که برآمده از ترکیبی پیچیده از عوامل اقتصادی، اجتماعی و نهادی است. تقاضا برای کار وجود دارد و نیروی بیکار نیز فراوان است، اما این دو سمت عرضه و تقاضا قادر به اتصال نیستند.
