با توجه به جمعیت حدود ۳۰ درصدی جامعه که از مزایای پوششی بیمه‌های اجتماعی بهره‌مند نیستند، بیمه‌های توافقی رویکرد و سازوکاری مناسب برای گسترش بیمه‌های اجتماعی محسوب می‌شوند. از آنجا که منطق بیمه‌های اجتماعی بر پایه اشتغال بنا شده، در راستای توسعه پوشش بیمه‌ای جامعه، ابتدا پوشش کامل شاغلان باید مورد توجه قرار گیرد. در این صورت افراد تبعی شاغل دارای بیمه نیز از مزایای این پوشش نظیر خدمات بیمه و درمان بهره‌مند خواهند شد.
