حامی بیمه هنرمندانیم نه متولی آن

تامین 24 / موسسه هنرمندان پیشکسوت از جمله محافلی است که هنرمندان با سابقه کشور در حوزه های مختلف هنری می توانند با دارا بودن یک سری شرایط به عضویت آن درآیند و دوران بازنشستگی را با خیال آسوده تری بگذرانند. این موسسه که چهار سال قدمت دارد با مدیرعاملی سید عباس عظیمی دوران سخت و دشوارش را سپری کرده و امروز از شرایط نسبتا مناسبی برخوردار است. عباس عظیمی با حضور در خبرگزاری مهر در بخش اول صحبت هایش توضیح داد که این موسسه در ابتدا چگونه و در چه شرایطی تاسیس شد و چه موانعی را از سر گذراند.

وی در ادامه صحبت هایش به اهداف بلندمدت این موسسه اشاره کرد و مهمتر از آن به بحث بیمه هنرمندان و فعالیتی که در قبال این موضوع مهم انجام می دهند پرداخت. عظیمی همچنین درباره تاثیر رسانه و هنرمندان در به رسمیت شناختن این موسسه به نکات قابل توجهی اشاره کرد که در زیر می خوانید:

یک حرکت قابل توجهی که در این موسسه رخ می دهد ملاقات شما با پیشکسوتان است. اولین بار چه زمانی و چطور این اتفاق افتاد؟

اولین ملاقات در منزل پیشکسوتان در روزهای اول تاسیس موسسه با استاد موسیقی ترکمن قلیچ انوری دارای درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و هنرمندی اهل تسنن در گنبدکاووس بود. ایشان اولین هنرمند موسیقی ترکمنی بود که بعد از مطرح شدن موسسه هنرمندان پیشکسوت با ما تماس گرفت و این خیلی برایمان جالب بود چون در تهران و اطراف ما هنوز کسی خبر نداشته و برای عضویت اقدام نکرده بود که ایشان در شهرستان با پیگیری شخصی، نامشان به عنوان اولین عضو ما ثبت شد و تصمیم گرفتیم به ملاقاتشان برویم.

قبل از ملاقات با اداره ارشاد شهرستان هماهنگی را انجام داده بودیم و سعی کردیم با دست پر برویم. خوشبختانه بعد از این اقدام احساسش نسبت به کارکنان موسسه صمیمانه تر شد و قلیچ انوری درباره کارهای موسیقی که مرتبط با اهل بیت بود برایمان گفت.

آن زمان سید محمد حسینی وزیر ارشاد وقت تازه در جریان کار موسسه قرار گرفته بود و با توجه به تاکید ایشان به افزایش تعداد ملاقات و عیادت ها اجازه داد، هرجا که ملاقات می روم به عنوان نماینده بتوانم با وی تماس بگیرم تا وزیر شخصا با هنرمند پیشکسوت حال و احوال کند. این هنرمند هم بعد از صحبت تلفنی با وزیر به قدری خوشحال شد که اشک شوق ریخت و گفت فکر نمی کردم روزی بتوانم با وزیر مملکت صحبت کنم. قلیچ انوری امروز از دنیا رفته است ولی خاطره ای ماندنی برایمان به یادگار گذاشت.

بعد از طی چهار سال آیا مخالفت ها همچنان سدی برای فعالیت های این موسسه محسوب می شود؟

ترجیح می دهم با اشاره ای که در ابتدای صحبت هایم کردم مجددا وارد جزییات مصائب پیش روی موسسه از نظر مخالفت های افراد و مسئولان در سطوح مختلف نشوم. فقط به ذکر این مثال بسنده می کنم که ابتدای تاسیس موسسه معاون وزیری که می بایست مباحث بودجه ما را پیگیری کند اعلام می کرد که از کارشناسی با چنین موسسه ای مخالف است و این موسسه در واقع زاده میدان جنگ است!

البته ما هم موسسه ای نوپا بودیم و نا شناخته و به هر صورت از کارشناسان حوزه بودجه تا مقامات وزارت ارشاد تجزیه و تحلیل های متفاوتی را ارائه می کردند. شاید این حرف ها گفتی نباشد اما ما واقعا با یک بحران رو برو بودیم. من یا باید همان ۴ ماه اول که جایی نداشتیم استعفا می دادم یا پای مسئولیتم می ایستادم. معاونت هنری هم تنها جایی بود که آن روزها به ما کمک مالی کرد و توانستیم امکانات اولیه را تهیه کنیم.

کم کم به جایی رسیدیم که خود هنرمندان اعتماد کردند، پیش آمدند و قدرت معنوی بیشتر شد اما هرچه بیشتر ما را می شناختند طبیعتا بیشتر هم پیگیر وظایف می شدند. سال ۹۱ بحران مشکلات بود، به ما کمک نمی شد و مخالفت های اداری و غیر اداری در وزارتخانه هم بود ضمن آنکه می دانستیم دولت هم از نظر اقتصادی اوضاع روبه راهی ندارد.

از چگونگی ثبت رسمی و اجتماعی به سرعت گذشتیم. مایلید بیشتر برایمان توضیح دهید چگونه این نهاد توانست بین هنرمندان و مسئولان به رسمیت شناخته شود؟

همان سال ۹۱ تصمیم گرفتیم برای رییس جمهور وقت طوماری درست کنیم و یادآور شویم که موسسه مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی با امضای شخص رئیس جمهور است. علی رغم برخی مخالفان این حرکت در نهایت با ۱۲ امضای پیشکسوتان سینما خطاب به رییس جمهور وارد ماجرا شد. هرچند خیلی از مسئولان وزارتخانه امیدی نداشتند که اتفاقی رخ دهد اما با کمک هنرمندان و به خصوص داریوش ارجمند طومار به رئیس جمهور رسید و این اولین قدمی بود که چراغ موسسه روشن شود، اما بعد که دولت تغییر کرد باز باید همه چیز را از صفر شروع می کردیم چون تمام کسانی که دیگر شرایط موسسه را قبول کرده بودند سمت هایشان تغییر کرده و باید با افرادی جدید باز از نو مذاکره می کردیم ضمن اینکه دوباره هم یک سری مخالفان جدید پیدا شدند که این ها را هم باید از نو قانع می کردیم حتی برخی مستقیما در پی حذف این موسسه بودند که مطالب شان در قالب ادغام با جایی دیگر مطرح می شد.

هنرمندان پیشکسوت در این جریان چه سهمی داشتند؟

این ها اتفاقاتی جدی بود که عبور از آن با موضع گیری درست و به جای هنرمندان پیشکسوت ممکن شد. پیشکسوتان عرصه هنر احساس و حرف خودشان را به مقامات رساندند و به آنها تاکید کردند موسسه هنرمندان پیشکسوت نه سیاسی است نه دنباله رو آدم و جناح خاصی بلکه فقط قصد خدمت دارد و در زمان هر دولتی ممکن است به وجود بیاید. آنها باور داشتند که نباید اصل خدمات موسسه نادیده گرفت. در شرایط سنی که پیشکسوتان دارند واقعا فرصتی برای این مباحث حاشیه ای نیست و باید بیشتر به فکر آنها باشیم.

دوستان چهره با حضور در جلسات متعدد باعث شدند بسیار زودتر از آنچه انتظارش را داشتیم این موسسه بدرخشد و توجه دیگران را به خود جلب کند. داریوش ارجمند در شرایطی که خیلی ها ملاحظاتی برای خود داشتند و تمایلی نداشتند در آخر دولت به رییس جمهور وقت نزدیک شوند برای منافع جمعی هنرمندان پیشکسوت از این حرف ها گذشت و خودش را نزدیک کرد و گاهی وقت ها هم می گوید که لطمه آن نزدیک شدن ها را خورده است.

رسانه ها در معرفی این موسسه چه نقشی را ایفا کردند؟

روزهای اولی که کسی ما را نمی شناخت و حتی هنرمندان هم با ما آشنا نبودند برخی اهالی رسانه آمدند و به موسسه کمک کردند و با دلسوزی دنبال رسیدن موسسه به شرایط ایده آل شدند. در شرایطی که به خاطر مشکل کمبود جا نتوانستیم میزبان همه خبرنگاران از همه رسانه ها باشیم اما همیشه سعی کردیم از آنان که همراه پیشکسوتان و موسسه آنها بودند تقدیر کنیم و نشان دهیم برای کار رسانه ارزش قائلیم چرا که اگر نبودند امروز این رشد نسبی را هم نداشتیم و مسئولان و حتی بسیاری از هنرمندان هم متوجه این موسسه نمی شدند.

در خصوص گلایه برخی از رسانه ها برای عدم حضور در برنامه ها هم لازم است بگویم باید تناسبی بین تعداد مهمانان اصلی که خود هنرمندان هستند و تعداد مدعوین از جمله خبرنگاران وجود داشته باشد، برای مثال وقتی که در یک جشن تولد تعداد هنرمندان متولد آن ماه ۱۵ تا ۲۰ نفر می شوند و با اعضای خانواده هایشان مجموعا ۳۰ تا ۳۵ نفر می شوند نمی توان ۲۰ عکاس و خبرنگار را دعوت کرد. متاسفانه علی رغم میل باطنی مجبوریم از برخی رسانه ها و خبرگزاری ها دعوت به عمل نیاوریم و طبیعتا در این شرایط به سمت رسانه و خبرنگارانی که بیشتر برای موسسه دلسوزی داشته اند و با دید جامع و در نظر گرفتن شرایط و شان هنرمندان پیشکسوت قلم زده اند سوق پیدا می کنیم.

با تغییر دولت تغییر نظر مقاماتی که در راس امور بودند چگونه اتفاق افتاد؟

من علی رغم آنکه می دانستم آقای جنتی من را نمی شناسد سه بار در مکان های مختلف خودم را غیر رسمی به آقای علی جنتی که تازه به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد روی کار آمده بود رساندم. بار اول بی مقدمه جلو رفتم و نام و عنوان قبلی ام را مطرح کردم و البته در سومین مورد به ایشان گفتم این اتفاق برای آن است که نام موسسه هنرمندان پیشکسوت را به خاطر بسپارید! تا دفعه چهارم وقتی خودش من را دید با خنده گفت من شما را کامل می شناسم شما سیدعباس عظیمی مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت هستید و کم کم با شناخت مستقیم وزیر از خدمات موسسه مسایل و مشکلات ما روان تر شد و خدارا شکر به شرایط بهتر نزدیک شدیم. تا جایی که امروز وزیر ارشاد یکی از حامیان اصلی ما شمرده می شود.

یکی از مسئولانی که در بدو حضور وزیر جدید به طور جدی پای امور موسسه ایستاد و حتی نگذاشت مخالفان ضربه ای به این موسسه بزنند علی اصغر کاراندیش معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد بود که حقیقتا جای تقدیر دارد و البته شخص علی مرادخانی که رییس هیات امنای این موسسه هم محسوب می شود با علاقه مندی که در مسایل مربوط به هنرمندان نشان داد، موسسه را مورد حمایت معنوی و مادی خود قرار داد.

در یک تعریف خلاصه شرایط امروز فعالیت در موسسه هنرمندان پیشکسوت را چطور می بینید؟

خوشبختانه امروز آن نگرانی ها برطرف شده و خوشحالیم که محمدباقر نوبخت معاون رئییس جمهور و مجموعه مدیریتی اش در مسیر حمایت از این موسسه قرار گرفتند و می توان گفت با حمایت های دکتر نوبخت در افزایش رشد نسبی بودجه سال ۹۵، برای سال های آتی می توانیم گام های بلندی را با اطمینان خاطر بیشتری برداریم. به همت ایشان پاتوق هنرمندان و مکان موسسه هم حل شده و ما به تازگی به این مکان نقل مکان کردیم و می توانیم دغدغه های مان را جامه عمل بپوشانیم.

تقریبا همه دوستان، مقامات و مسئولان ارشد وزارت ارشاد امروز بر تقویت موسسه وحدت نظر دارند و از این بابت حس خوبی برای پیشکسوتان به وجود آمده و امیدواریم هر روز خبر خوبی برایشان داشته باشیم. ضمن آنکه در این دوسال اخیر بردیا صدر نوری از مشاوران و مدیران نوبخت که خودش هنرمند مطرح حوزه موسیقی نیز است، با عشق و انگیزه مسائل و مشکلات موسسه را پیگیری و منتقل کرده است.

پس خوشحال باشیم که دیگر جای نقد و گلایه ای نمی ماند؟

شاید گلایه ما این باشد که دستگاه ها و سازمان هایی که نمایندگانشان عضو هیات امنای موسسه هستند، اعم از صدا و سیما، وزارت کار و امور اجتماعی، وزارت علوم و تحقیقات، سازمان تبلیغات، فرهنگستان هنر و...تا کنون هیچ کمکی به این موسسه نداشته اند. صدا و سیما به جز اخباری که به صورت خبر روی آنتن می برد کمکی نکرده است که البته آنهم محدود است و جای بحث دارد.

طبق اساسنامه بخشی مربوط به درآمد زایی داشتید. این مهم چگونه اتفاق می افتد؟

بخشی که در پایان اساسنامه موسسه به عنوان منابع درآمدی ذکر شده ۵ بند دارد که به جز کمک دولت از ناحیه ۴ مورد دیگر کمکی برای موسسه نشده است. برای درآمدزایی باید شرایط ایجاد شود و به همین منظور سعی داریم از فضاهای ساختمان جدید به صورت چندمنظوره استفاده کنیم. برگزاری نمایشگاه ها، کارگاه آموزشی و فروش آثار از جمله راه های درآمدی است که می توان بعد از این به آن فکر و برایش برنامه ریزی کرد.

در حال حاضر بیشتر از درآمدزایی، تشویق هنرمندان به فعالیت و استفاده از تجربیات آنان برای ما مهم است تا جامعه و مردم بدانند پیشکسوتی به معنای بازنشستگی نیست و آنان در صورت فرآهم شدن بستر و شرایط مناسب هنوز هم می توانند در حرفه شان کار جدی انجام دهند. آنان در این شرایط سنی منبع عظیم و گرانبهایی از تخصص و تجربه در حوزه خود هستند.

این ساختمان و فضای جدید چه ویژگی هایی را در اختیارتان قرار داده است؟

با توجه به امکانات و ظرفیت موجود ساختمان جدید در محلی مستقر شدیم که تقریبا ۶۰۰ متر است و با دارا بودن ۴۰۰ متر بنای مستقل به دو خیابان دسترسی دارد. چون بر اساس معیارهای موسسه باید جایی پیدا می کردیم که همسطح زمین باشد و هنرمندان بدون پله بتوانند به این محل بیایند. طبقه همکف را پاتوق هنرمندان در نظر گرفتیم و حتی پشت بام را هم بازسازی کردیم که بتوانیم بخشی از برنامه ها را در این محل اجرا کنیم.

برای راه اندازی این پاتوق چه تعاریفی مدنظرتان است؟

هنرمند باید احساس کند کسی نمی خواهد برایش مدیربازی دربیاورد ، به هر صورت باید در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مقامات، مسئولان، مدیران و ... برای خدمت به هنرمندان به گونه ای تلاش کنند که جز محبت و احترام چیزی احساس نکنند. از طرفی یادمان باشد همه هنرمندان چهره نیستند و قرار نیست به تناسب شناختی که از برخی آنها داریم احترام مان کم و زیاد شود. از نظر ما مهمترین نشان موفقیت در فعالیت ها تعامل دوطرفه با هنرمندان است؛ اینکه آنها موسسه را پاتوق و خانه خود بدانند و به راحتی در آن رفت و آمد کنند و حتی قرارهای دوستانه شان را در آن جا برگزار کنند که شکر خدا امروز چنین شرایطی وجود دارد.

کمی کلان تر اگر نگاه کنیم این موسسه اهداف بلندمدت هم برای خود متصور است؟

توانمندسازی پیشکسوتان در جهت استفاده از تجربیات، درآمدزایی و حمایت از تولید آثار هنری شان همیشه دغدغه ما خواهد بود. وظیفه موسسه این است که در هر زمانی فعالیت هایش را به خوبی ارائه کند. دغدغه ما این است که به درجه ای از رشد برسیم تا هنرمند جوان امروز به عنوان نخبه و ستاره با یک آرامشی روبه جلو حرکت کرده و بداند در دوران سالمندی تشکیلاتی هست که او را حمایت خواهد کرد؛ این مدینه فاضله ای است که من و همکارانم دنبالش هستیم. اگر این موسسه ۲۰ سال پیش وجود داشت پیشکسوتان امروز با یک اطمینان خاطر بیشتری فعالیت می کردند. امیداریم این موسسه برای نسل جوان امروز و پیشکسوت آینده مثمرثمر باشد.

یکی از مباحثی که همچنان در نقطه تاریک فعالیت های این موسسه وجود دارد بحث بیمه است. موسسه هنرمندان پیشکسوت متولی بیمه اعضای خود محسوب می شود یا حامی؟

در زمینه بیمه ما حامی هنرمندان هستیم و متولی اصلی این امر صندوق اعتباری هنر است. به این صورت که صندوق با بیمه قرارداد می بندد و ما به عنوان واسطه، هنرمندان عضو موسسه را از آن پوشش برخوردار کرده و هزینه حق بیمه سالانه را برای اعضای خودمان پرداخت می کنیم به این ترتیب اعضای موسسه هنرمندان پیشکسوت از این حق بیمه معاف می شوند و تمام امور اجرایی و اداری را انجام می دهیم تا این افراد هیچ نگرانی برای این بیمه تکمیلی درمان نداشته باشند.

اگر حرف ناگفته ای باقی مانده می شنویم.

از اعضای هیات امنا و هیات مدیره موسسه به ویژه دکتر محمود عزیزی رییس هیات مدیره خیلی دلسوزانه زحمت می کشد و اعتباری برای فعالیت های موسسه محسوب می شود و ما از محبوبیت و اعتبارش هرجا که شرایطی برای گرفتن امکانات بوده خیلی امتیاز گرفتیم و همچنین تک تک هنرمندان که در رشد این موسسه واقعا نقش بسزایی داشتند تشکر می کنم. اولین هنرمندی که آمد عزت الله انتظامی بود و زمانی که ما هیچ امکاناتی و حتی نامی نداشتیم دو بار دعوت من را پذیرفت و بعد از آن صحبت های او تبلیغی برای شناخت بیشتر این موسسه شد.

هنرمندان پیشکسوت هرجا که حضورشان لازم باشد به صورت گروهی حاضر می شوند حتی زمانی که به سفر تفریحی می روند خانواده های شهدا را فراموش نکرده و حتما به آنها سری می زنند. این حرکت ها شعار نیست بلکه بخشی از وظایف هر شهروندی است که باید انجام شود و هنرمندان پیشکسوت هم از این قاعده مستثنی نیستند آنها علاقمند نیستند در جناح بندی های سیاسی خاص قرار بگیرند و دغدغه آنان همیشه مردم و منافع ملی کشورشان است.

منبع : خبرگزاری مهر