تامین ۲۴/ داستان از تعطیلی «ارج» و «آزمایش» شروع شد و کم‌کم پای «داروگر» هم به این بازی کشیده شد. در حالی که کمتر از یک ماه به انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده، برخی رسانه‌ها مدعی شده‌اند رکود اقتصادی موجب تعطیلی کارخانه‌های قدیمی ایرانی شده است. کار به جایی رسید که روند تعطیلی کارخانه‌ها در یک دوره سخت اقتصادی به‌کلی فراموش شد و انگشت اتهام به سوی دولت یازدهم و کابینه‌اش نشانه رفت. تحریم‌ها و محدود شدن مراودات تجاری ایران در سال‌های قبل، تورم‌های یک‌شبه و دوبرابر شدن قیمت زمین‌های تجاری و هدفمندی غیرکارشناسی یارانه‌ها، از مهم‌ترین عواملی است که به بدنه تولید داخلی آسیب‌های جبران‌ناپذیر زدند.

کارخانه‌های جنجالی در حال به‌روزرسانی هستند

رئیس مرکز امور اصناف و بازرگانان وزارت صنعت درباره نقش دولت در تعطیلی این کارخانه‌ها به آتیه‌نو می‌گوید: «من در دولت سابق هم رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت تهران بودم. تعطیلی کارخانه‌هایی مانند ارج ارتباطی به دولت فعلی ندارد و این برخوردها و بازی‌ها با دولت مغرضانه و غیرکارشناسی است.» آتیه‌نو بعد از پیگیری‌های مختلف متوجه می‌شود که واگذاری‌های اشتباه در دولت سابق، «ارج» و بسیاری از کارخانه‌ها را دچار مشکل کرده و «داروگر» هم در مرحله «over hall» یا به‌روزرسانی دستگاه‌هاست.

ارج قربانی بنگاه‌داری بانک‌ها شد

سیاست‌های غلط مثل فرزند ناخلف‌اند. گاهی کشور تا سال‌ها بعد از یک مصوبه یا تصمیم اشتباه، باید تاوان آن را پس دهد. عباس هاشمی، مدیرکل دفتر صنایع فلزی و لوازم‌خانگی، به آتیه‌نو می‌گوید: «داستان ارج مربوط به سال‌ها قبل است. 22 سال پیش یکی از بانک‌های دولتی هوس بنگاه‌داری کرد و ارج را از صاحب‌امتیازش خرید.» او یک «اما»ی مهم به میان می‌آورد: «اما از آنجا که بانک وظیفه، توانایی، صلاحیت و حتی زمان کافی برای بنگاه‌داری ندارد، سرمایه‌گذاران تازه ارج راه درستی را نرفتند و امروز ما نتیجه آن کج‌روی‌ها را می‌بینیم.» او ادامه می‌دهد: «چطور می‌توان دولت را مقصر دانست وقتی مدت‌هاست ماشین‌آلاتِ کارخانه ارج، مستهلک شده و امکان به‌روزرسانی آن برای مدیرانش وجود ندارد؟»

یدالله صادقی، رئیس مرکز امور اصناف و بازرگانان وزارت صنعت، هم به آتیه‌نو می‌گوید: «بی‌رونقی ارج و آزمایش مربوط به این دولت نیست و اساسا چون این کارخانه‌ها مالک خصوصی دارند، دولت اجازه مداخله مستقیم در امور آنها را ندارد.» او شفاف‌سازی دیگری هم در گفتگوی خود با آتیه‌نو دارد: «آزمایش هم به همین ترتیب قربانی تغییر ناگهانی مالکیت و عدم سرمایه‌گذاری درست شده است.»

داروگر در حال نوسازی است

«فارغ از اینکه تولیدات برخی از این کارخانه‌ها در دولت قبل روند کاهشی خود را آغاز کرده بود، در جریان باشید که داروگر در مرحله اُورهال است.» این موضوع را صادقی با آتیه‌نو در میان می‌گذارد و توضیح می‌دهد: «درنهایت، همه کارخانه‌های قدیمی نیاز به چنین فضا و زمانی برای به‌روزرسانی دستگاه‌ها و برنامه‌ریزی برای تولیدات جدید دارند. داروگر درصدد بازسازی و نوسازی و بعدازآن راه‌اندازی دوباره است.»

دولت کجای داستان ایستاده است؟

وقتی کارخانه‌ای مالکیت خصوصی دارد، دولت نمی‌تواند «تولید دستوری» را برای آن در پیش بگیرد. یدالله صادقی می‌گوید: «وقتی یک شرکت، کارخانه یا نهادی خصوصی است، دولت فقط می‌تواند برای رونق وضع اقتصادی‌شان نقش تسهیل‌کنندگی داشته باشد.» او ادامه می‌دهد: «به همین منظور، دولت کنونی قوانین تازه‌ای مثل رفع موانع تولید رقابت‌پذیر را در دستور کار خود قرار داده و با تشکیل جلسات مستمر و پایش واحدهای تولیدی و رسیدگی به مشکلاتشان مسئولیت خود را به‌خوبی پذیرفته است.» عباس هاشمی ادامه می‌دهد: «در حال حاضر با فضایی که بعد از برجام برای کشور ایجاد شده، سرمایه‌گذاران مختلفی درخواست خرید امتیاز ارج را برای احیای دوباره این کارخانه دارند و در کمتر از یک ماه دیگر ارج واگذار خواهد شد اما این کارخانه بی‌شک فقط و فقط به خریداری واگذار خواهد شد که سابقه و صلاحیت کافی در حوزه تولید لوازم‌خانگی داشته باشد.»

برای تعطیل ‌نشدن برندهای محبوب چه کرده‌ایم؟

فراموش نکنیم هیچ صنعتی یک‌شبه ورشکست نمی‌شود و هیچ کارخانه‌ای یک ماه مانده به انتخابات یادش نمی‌افتد که بودجه و تسهیلات ندارد و رکود دامنگیرش شده! درنهایت، فارغ از اینکه هر کارخانه‌ای «منحنی عمر سازمان» مشخصی دارد و اگر به‌موقع برای تطبیق با بازار و تکنولوژی روز تغییر نکند از رده خارج خواهد شد، فراموش نکنیم اگر برای تعطیلی یک برند قدیمی ناراحتیم پیش از آنکه آسان‌ترین راه را انتخاب و انگشت اتهام به ‌سوی این‌وآن دراز کنیم، از خود سوال کنیم که برای زنده نگه ‌داشتن برندهای نوستالژیک خود چه کردیم؟

منبع: هفته نامه آتیه نو

نوسازی، برفراز تحریم و واردات

نوسازی، برفراز تحریم و واردات