همه صندوقهای بیمهای معیاری برای تعداد ورودیها یعنی بیمهشدگان و میزان خروجی خود تحت عنوان مستمریبگیران و بازنشستگان دارند که هرچه این نسبت از نظر تعداد ورودیها عدد بیشتری داشته باشد میزان پایداری و ماندگاری مالی آن صندوق روند مطلوبتری را دنبال میکند، به این معیار نسبت یا ضریب پشتیبانی میگویند.
تقویت بنیه مالی، پایداری منابع، جلوگیری از ناترازی منابع و مصارف و تعادل در برنامههای عملکردی صندوقهای بازنشستگی متأثر از تحولات اقتصادی، اجتماعی و برخی مولفههای دیگر ضرورت اجرای اصلاحات پارامتریک در صندوقهای بازنشستگی را دوچندان کرده است. اصلاحات پارامتریک به طور خلاصه تغییراتی است که در پارامترهایی مانند سن بازنشستگی، نرخ حقبیمه، نرخ جایگزینی و مدت پرداخت حقبیمه ایجاد میشود.
اجرای عدالت اجتماعی، توسعه پوشش بیمهای و حمایت از گروههای مختلف اجتماعی در قالب گروههای کمدرآمد و محروم از بیمههای اجتماعی از اهداف اساسی تحقق نظام چندلایه تأمین اجتماعی است، اما اکنون این سوال مطرح است که چرا پس از گذشت 21 سال از طرح موضوع درباره این نظام چندلایه، هنوز اقداماتی اثربخش در راستای محقق شدن آن انجام نشده است؟
طی سه دهه اخیر، روندی معیوب در نظام آموزشی و بازار کار کشور شکل گرفته است. تمرکز صرف بر مسیرهای آکادمیک و غفلت از مهارتآموزی، موجب ایجاد شکافی عمیق میان عرضه نیروی کار و نیاز واقعی صنایع و بازار شده است.