در پی تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران و بروز اختلالات گسترده در کسبوکارها، بهویژه در بخش خدمات، دولت به فکر حمایت از اقشار آسیبپذیری افتاد که به دلیل شرایط بحرانی، منبع درآمد خود را از دست داده یا دچار رکود اقتصادی شده بودند. یکی از مهمترین اقدامات دولت در این راستا، طرح اعطای کارت رفاهی به رانندگان تاکسی بود که در روزهای ابتدایی تیرماه از آن رونمایی شد. این طرح، گامی در جهت حمایت از گروههایی بود که به دلیل ماهیت شغلی خود، فاقد درآمد ثابت هستند و در شرایط بحرانی، بیش از سایرین در معرض آسیبهای اقتصادی قرار میگیرند. اما آیا این اقدامات کافی است؟ و چگونه میتوان حمایتهای پایدار و سیستماتیک برای این گروهها طراحی کرد؟ در این گزارش ضمن بررسی جزئیات طرح کارت رفاهی و چالشهای پیش روی رانندگان، به ضرورت گسترش بیمههای توافقی و ارائه راهکارهای جامعتر برای حمایت از گروههای فاقد درآمد ثابت پرداخته میشود.
محمد حسین قشقایی،کارشناس تامین اجتماعی
محمد حسین قشقایی، کارشناس تامین اجتماعی
قرارداد پیمانکاری نوعی از قرارداد است که براساس آن کار بهصورت کامل و یکپارچه از طرف مقاطعهدهنده (کارفرما) به مقاطعهکار محول میشود. این نوع قراردادها بهعنوان قراردادهای اداری تحت حاکمیت اصول کلی قراردادها (قانون مدنی) و دیگر ضوابط و مقررات مربوطه قرار دارند و از حوزۀ قراردادهای کار خارج هستند.
پرداخت حق بیمۀ کارکنان در چارچوب قانون کار و تأمین اجتماعی از وظایف کارفرماست و وی موظف است حق بیمۀ سهم بیمهشده شامل هفتدرصد را از حقوق بیمهشده کسر و بههمراه سهم خود که ۲۳ درصد حقوق را دربرمیگیرد، به سازمان تأمین اجتماعی پرداخت کند.